16 Οκτ 2007

Μεταλλάξεις και τερατογενέσεις στις πληγείσες περιοχές.



Η κ.Πολυξένη Νικολοπούλου-Σταμάτη,αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής Αθηνών,τονίζει:
"Βρισκόμαστε όλοι μπροστά σε μια πρωτόγνωρη και ιδαίτερα περίπλοκη κατάσταση.
Το ανησυζητικό είναι ότι οι διοξίνες έχουν την δυνατότητα να αποθηκεύονται στο λίπος των ζώων αλλά και των ανθρώπων,προκαλώντας μεταλλάξεις και τερατογενέσεις.
Αντίστοιχες είναι οι επιδράσεις από τους πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες,που είναι ουσίες καρκινογόνες και μεταλλαξιογόνες.
Με μικρότερες ποσότητς διοξίνης στους Ταγαράδες,από την πυρκαγιά που ξέσπασε εκεί,παρατηρήθηκαν έπειτα από μερικούς μήνες τερατογενέσεις σε κοπάδι.
Εαν λοιπό δούμε στο μέλλον τερατογενέσεις και σε ζώα των πληγεισών περιοχών,θα σημαίνει ότι εχουμε μεγάλο πρόβλημα."

Γιατί τους Κερκυραίους μας φωνάζουν "παγανέλια".



Ολοι γνωρίζουμε ότι η Κέρκυρα είναι νησί της βορειοδυτικής Ελλάδας.
Παλιά,μια από τις κυριώτερες ασχολίες των κατοίκων της Κέρκυρας ήταν η αλιεία.
Στην παλιά εποχή το σημαντικότερο και αποδοτικότερο μέσο αλιείας ήταν η τράτα.
Η τράτα είναι δύο μεγάλα διχτυα ενωμένα με μεγάλα μάτια που στην ένωση τους σχηματίζεται ο σάκκος συλλογής των ψαριών,ένα δίχτυ με πολύ μικρά μάτια που εγκλωβίζει τα ψάρια.Ολα αυτά τα δίχτυα εξοπλισμένα με φελλούς και βολίμι για να κρατιούνται ανοιχτά.Στα δύο μεγάλα δίχτυα είναι δεμένα δύο σχοινιά,ώστε να ρυθμίζεται η απόσταση του ψαρέματος από την ακτή.
Πως γίνεται το ψάρεμα?
Ενα καίκι φεύγει από την ακτή αφήνοντας την άκρη του ενός σχοινιού και ανοίγεται στην θάλασσα απλώνοντας τα δίχτυα.Σχηματίζει έτσι ενα ημικύκλιο με κεντρο του ημικυκλίου τον σάκκο συλλογής.Επιστρέφει φέρνοντας το σχοινί του άλλου διχτυού πάλι στην ακτή αλλά σε απόσταση από το πρώτο.
Στην ακτή λοιπόν,υπάρχουν από την κάθε μεριά του σχοινιού 3-5 τραβηκτές και αρχίζουν να καλάρουν.Τραβούν δηλαδή την τράτα στην ακτή συγχρονισμένα.
Τα ψάρια που έχουν κλεισθεί στο ημικύκλιο προσπαθούν να φύγουν απεγνωσμένα.Τα μεγάλα μάτια από το δεξιό και αριστερό μεγάλο δίχτυ ανοιγοκλείνουν και τους δημιουργούν πανικό.Ετσι η μόνη τους διαφυγή είναι να πάνε μπροστά που τους περιμένει ο σάκκος με τα μικρά μάτια.Και η αυτή η διαφυγή τους είναι μοιραία.Ο σάκκος τα εγκλωβίζει και δεν μπορύν να φύγουν.
Οπως λοιπόν καταλαβαίνετε αυτή η μέθοδος ψαρέματος ήταν αποδοτική γιατί η τράτα έπιανε όλων των ειδών τα ψάρια που είχε εγκλωβίσει.
Οι εργάτες της τράτας (οι τραβηκτές) δεν έπαιρναν μεροκάματο,αλλά το φαί τους και μερτικό από την ψαριά.
Οταν γινόνταν η διανομή,το αφεντικό κρατούσε για τον ευατό του τα καλά ψάρια,που τα μοσχοπουλούσε στην κεντρική ψαραγορά της Κέρκυρας και το λιανόψαρο το έδινε για μερτικό στους τραβηκτές.Αυτό το λιανόψαρο είχε την ιταλική ονομασία braganeli.
Εβαζαν,λοιπόν το braganeli στα κοφίνια και γυρνούσαν στα χωριά και στις φτωχοσυνοικίες της Κέρκυρας,να το πουλήσουν και να γυρίσουν το βράδυ στο σπίτι με μεροκάματο.
Επρεπε όμως να διαλαλήσουν το εμπόρευμα και το είδος του,για να κατέβουν οι πελάτες.
Η λέξη braganeli ήταν δύσκολη.Ετσι λοιπόν φώναζαν στις γειτονιές και στα χωριά:
Παγανέλι,παγανέλι!!!!
Κάποιοι από την απέναντι Ηπειρωτική Ελλάδα που επισκεπτόνταν την Κέρκυρα,είτε για να προσκυνήσουν τον Αγιο Σπυρίδωνα,είτε για να εμπορευθούν το λάδι ,που ήταν άφθονο στην Κέρκυρα,άκουγαν τις κραυγές των ψαράδων που διαλαλούσαν παγανέλι-παγανέλι και νόμιζαν ότι φώναζαν τους κατοίκους με το ονομά τους.Πίστεψαν δηλαδή ότι όλοι οι κάτοικοι της Κέρκυρας ονομαζόνταν παγανέλι.Και μας το κόλλησαν!!!

ΑΡΗΝΗ. Ενα όμορφο χωριό της Ζαχάρως μέχρι τις 24/08/2007


Η Αρήνη ήταν ένα πανέμορφο χωριό του Δήμου Ζαχάρως μέχρι τις 24/08/2007,πνιγμένο κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο.
Κτισμένο σε μια καταπράσινη πλαγιά του βουνού,απέχει 6 χιλ.από την πόλη της Ζαχάρως.
Ηταν περιτριγυρισμένη από τρεις καταπράσινους λόφους,το Κομπόρι με τα μεγάλα πεύκα του,ο Ανεμόμυλος με τις τεράστιες Αριές του (δρύς) και η Αρίτσα με τις γέρικες ελιές της.
Μεσα στο χωριό έτρεχαν τρεις πλακόστρωτες βρύσες με νερό που έβγαινε από το βουνό.Η πάνω βρύση,η κάτω βρύση και η βρύση του Παππά.
Σε απόσταση 2 χιλ υπάρχει το φαράγγι του Ανυδρου ποταμού,που σχηματίζει μια φυσική λίμνη ,τα Γεράνια,που οι νέοι μάθαιναν εκεί το πρώτο τους κολύμπι.
Στην πλατεία,η εκκλησία του χωριού ο Αγιος Αθανάσιος,ακουγε με ευχαρίστηση το κελάρυσμα της πάνω βρύσης,αγαλίαζε ατενίζοντας τους καταπράσινους λόφους και το χωριό,και έριχνε και μια ματιά από κάτω στο καφενείο του Αγγελή μήπως και ξεφύγει καμμιά κακή κουβέντα από τους παίκτες της πρέφας,εστηνε αυτί για να ακούσει τις χαρούμενες κουβέντες των κατοίκων και γέλαγε με τα μικρά παιδιά που έπαιζαν στο προαύλιο της.
Ο Αγγελής ο μοναδικός καφετζής του χωριού,πηγαινοορχόνταν με καφέδες και άδεια ποτήρια του νερού.Οι πελάτες πήγαιναν μόνοι τους απέναντι στην Πάνω βρύση και γέμιζαν τα ποτήρια τους νερό.Η βρύση τους χαιρετούσε και τους έδινε απλόχερα το γάργαρο
καθαρό νερό της.
Μετά τις 24/08/2007 όλα παρέμειναν στην θέση τους αλλά αλλαγμένα.
Ο εκκλησία του Αγίου Αθανασίου συνεχίζει να ακούει το παραπονεμένο κελάρυσμα της πάνω βρύσης,να ατενίζει λυπημένη τους καμμένους λόφους και το χωριό,να ρίχνει μια ματιά από κάτω στο καφενείο του Αγγελή και να μην ακούει καμμία κακή κουβεντα,γιατί οι κάτοικοι δεν έχουν όρεξη να παίξουν χαρτιά,να στήνει αυτί και να ακούει τις λυπημένες κουβέντες των κατοίκων και να κλαίει γιατί τα μικρά παιδιά δεν παίζουν πλέον στο προαύλιο της.
Ο Αγγελής ο καφετζής,συνεχίζει να πηγαινοέρχεται ακόμη με καφέδες αλλά με τα ποτήρια γεμάτα εμφιαλωμένο νερό.Το γάργαρο καθαρό νερό της Αρήνης το έκριναν πλέον ακατάλληλο,λόγω των πυρκαιών.
Η πάνω βρύση συνεχίζει να τρέχει,όχι πλέον γάργαρο καθαρό νερό,αλλά δάκρυα από το παράπονο της που κανείς πλέον δεν την χαιρετάει και δεν την επισκέπτεται.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΑΡΗΝΗ:











15 Οκτ 2007

Κοκτέιλ ρύπων απειλεί ζωές.


Οι κάτοικοι των περιοχών που επλήγησαν από τις πυρκαγιές θα πρέπει τώρα να μάθουν να ζούν -πέραν των άλλων δυσκολιών-και με την εκτεταμένη ρύπανση στο χώμα και στο νερό.

Οπως επισημαίνει στην "Καθημερινή της Κυριακής" ο κ.Κ.Νικολάου,χημικός περιβάλλοντος,οι πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και στην Εύβοια εκτόξευσαν στην ατμόσφαιρα κοκτέιλ ρύπων.
Με συντηρητικές εκτιμήσεις,ειδικά οι διοξίνες που διέφυγαν προς το περιβάλλον είναι της τάξης των 100 γραμμαρίων,ποσότητα ισοδύναμης τοξικότητας με τις ετήσιες εκπομπές που προέρχονται από το σύνολο των βιομηχανικών μονάδων της Γερμανίας.
Μιλάμε για τρομακτική ρύπανση που έφθασε μέχρι τη Λιβύη,σημειώνει ο κ.Νικολάου.

Λίγα λόγια για το χωριό μου.

ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΙΚΟΝΕΣ:








Βασιλάτικα.Ενα μικρό χωριουδάκι,200 περίπου κατοίκων στην Νότια Κέρκυρα,πνιγμένο κυριολεκτικά στο πράσινο.Ανεβασμένο σε ένα λόφο,πάνω από την θάλασσα.
Σύμφωνα με την παράδοση,το χωριό ονομάσθηκε Βασιλάτικα,γιατί από εκεί πέρασε και έμεινε για λίγες ημέρες,ο τελευταίος Αυτοκράτορας (Βασιλιάς) του Βυζαντίου,Κων/νος Η ο Παλαιολόγος,με αφορμή της μετάβασης του στην διπλανή Ιταλία,για την σύνοδο της Φλωρεντίας των δύο εκκλησιών.
Στο χωριό μου δεν παρατηρείται μετανάστευση στα μεγάλα αστικά κέντρα.Μόνο 10% των κατοίκων έχουν μεταναστεύσει σε περιοχές εκτός νήσου Κέρκυρας (μεταξύ αυτών και η αφεντιά μου).
Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι ο τουρισμός για το καλοκαίρι (ξενοδόχοι,ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων,εστιατορίων κλπ,ξενοδοχουπάλληλοι στα μεγάλα ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής κλπ) και η ελαιοκαλλιέργεια τον χειμώνα.Εχουν καλό εισόδημα και επομένως δεν έχουν λόγο μετανάστευσης.
Στο χωριό μου δεν υπάρχουν καφενεία.Παλιά υπήρχαν τρία καφενεία στο χωριό τα οποία σήμερα είναι κλειστά,λόγω τεχνικών προβλημάτων.Οι ιδιοκτήτες πέθαναν και τα παιδιά τους δεν επιθυμούν να συνεχίσουν το επάγγελμα,και έτσι τα καφενεία τα μετέτρεψαν σε πολυτελείς βίλες.Παρόλα αυτά όμως στο χωριό δεν λείπουν χώροι συνευρεσης των κατοίκων,τουλάχιστον για τους χειμερινούς μήνες.Ο Πολιτιστικός σύλλογος Βασιλατίκων μετέτρεψε το παλιό Δημοτικό σχολείο σε αίθουσα συνέυρεσης των κατοίκων.Με τραπεζοκαθίσματα,μπαρ,πιγκ πογκ,χαρτιά,τηλεόραση με γιγάντια οθόνη,βιβλιοθήκη,αρχείο κλπ.Το παλιό κοινοτικό κατάστημα χρησμοποιείται σήμερα για ιατρείο,με ιντερνετ και on line σύνδεση με το Ωνάσειο καρδιουχειργουγικό κέντρο για τυχόν καρδιολογικά προβλήματα και παροχή Α βοήθειας.
Υπάρχει χορευτικός σύλλογος για την διάδοση και παρουσίαση των Κερκυραικών χορών με συμμετοχές σε πανελλήνια φεστιβαλ παραδοσιακών χορών.
Το χωριό μου διαθέτει και ένα από τα ποιο σύγχρονα γήπεδα 5χ5 της Κέρκυρας,που γίνονται τουρνουά ποδοσφαίρου από όλο το νησί.Επίσης διαθέτει γήπεδο μπάσκετ.
Στο χωριό υπάρχουν ξενοδοχεία Α,Β,Γ κατηγορίας,εστιατόρια,μπαρ,ταβέρνες.
Αυτά τα λίγα λόγια για το χωριό μου.

14 Οκτ 2007

Νίκος και Μαριγώ.



Ο Νίκος και η Μαριγώ,ήταν δύο αδέλφια,ηληκιωμένα,που ζούσαν στην Μάκιστο.Ζούσαν μόνα τους,ευτυχισμένα με μόνη τους παρέα την αγάπη των συγχωριανών τους και τα ζώα τους,που δέθηκαν μαζί τους και τα θεωρούσαν μέλη της οικογενείας τους.Ολα καλά και ευτυχισμένα,μέχρι την αποφράδα ημέρα της 24/08/2007.
Οι φλόγες έφθασαν στο χωριό,έκαιγαν σπίτια,απειλούσαν ανθρώπινες ζωές.Ο άνεμος λυσσομανούσε και οι φλόγες,για πείσμα του ανέμου,θέριευαν περισσότερο,λές και γινόνταν μια ανελέητη μάχη μεταξύ ανέμου και φωτιάς.
Οι κάτοικοι του χωριού,αβοήθητοι σε αυτή την γιγάντια μάχη μάχη των θεριών προσπάθησαν να περισώσουν ότι μπορούσαν.Πάνω από όλα την ζωή τους.Αυτό έκαναν και ο Νίκος και η Μαριγώ.Προσπάθησαν να σώσουν τη ζωή τους,όχι μόνο της δικής τους αλλά όλης της "οικογένειας".Στην οικογένεια αυτή ανήκε και το γαιδουράκι τους.Μάταια το περιπολικό της Αστυνομίας προσπαθούσε να τους πάρει μαζί του σε ασφαλές μέρος.Το γαιδουράκι,φυσικά,δεν χωρούσε στο περιπολικό.Η φωτιά πλησίαζε επικίνδυνα.Το περιπολικό παρά τις επίμονες προσπάθειες έφυγε άπρακτο.Ο Νίκος και η Μαριγώ,σέρνοντας το γαιδουράκι από το σχοινί του,συνέχισαν πεζοί το δρόμο της μοιραιας διαφυγής,τον δρόμο που τους οδηγούσε η μοίρα τους,το "γραμμένο",όπως θα λέγαμε.Τον δρόμο του θανάτου.
Πέρασαν το εκκλησάκι του Αη Γιώργη.Λίγο πιο πέρα ο θάνατος σταμάτησε και τους τρείς με την μορφή πύρινης λαίλαπας.Τον Νίκο την Μαριγώ και το γαιδουράκι.
Σήμερα,στο σημείο αυτό,το μόνο που θυμίζει την οικτρή εικόνα του χαμού είναι,ένα μικρό εικονοστάσι για τον Νίκο και την Μαριγώ και μια ανθοδέσμη με μαραμένα λουλούδια,πλέον,για το γαδουράκι.

Ιαματικά λουτρά Καιάφα.Ανάσα ζωής για την πυρόπληκτη Ζαχάρω



Η Ζαχάρω εκτός από την φυσική της ομορφιά διαθέτει και τις περισσότερο ονομαστές ιαματικές πηγές στον κόσμο.Τα περίφημα λουτρά του Καιάφα.Η περιοχή ονομάσθηκε έτσι,γιατί,σύμφωνα με την παράδοση, ταξίδευε, λέει, ο Καϊάφας, ο αρχιερέας που δίκασε τον Χριστό, για τη Ρώμη και έξω από τη Ζαχάρω το πλοίο του ναυάγησε. Κολύμπησε μέχρι τη στεριά, βρήκε τη σπηλιά των Ανιγρίδων νυμφών, εκεί όπου αναβλύζει το ιαματικό νερό, κι έκανε ένα μπάνιο για να συνέλθει από τις κακουχίες. Από τότε, τα νερά πήραν τη βρωμιά του (έχουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά του κλούβιου αυγού).Βέβαια η βρωμιά αυτή δεν ωφείλεται στον Καιάφα τον Αρχιερέα,για το ανοσιούργημα της καταδίκης του Χριστού,αλλά στην σύνθεση του νερού που είναι το θείον,απαραίτητο συστατικό για την θεραπεία αρκετών νόσων.Οι Ιαματικές Πηγές του Καιάφα μπορεί να θεραπεύσουν δερματικές παθήσεις, αθριτικά και ρευματισμούς ενώ η λουτροθεραπεία εντός του Σπηλαίου θεραπεύει το Βροχικό Ασμα. Επίσης το πόσιμο νερό του Γερανίου θεραπεύει παθήσεις χολής και νεφρών.
Αυτή είναι και η θεραπευτική σκοπιά των λουτρών.
Τι συμβαίνει όμως,όταν προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε την θεραπευτικότητα των λουτρών με την συμβολή τους στην τουριστική και ως εκ τούτου οικονομική ανάπτυξη του τόπου?
Τίποτε!!!
Μέχρι πριν την πυρκαιά της 24/08/2007 τα υδροθεραπευτήρια λειτουργούσαν σε απαρχαιωμένα κτίρια,που θύμιζαν την πρό του Β παγκοσμίου πολέμου εποχή.Οι ασθενείς ήταν υποχρεωμένοι,για όλη την διάρκεια της θεραπείας τους,είτε να κατοικούν σε παραπλήσια ξενοδοχεία,οικογενειακής μορφής,είτε στο απέναντι νησάκι,που το υπουργείο τουριστικής ανάπτυξης,διατηρούσε ένα μικρό ξενοδοχείο και μικρά σπιτάκια τύπου "γκέτο".Τα υδροθεραπευτήρια λειτουργούσαν μόνο το καλοκαίρι και ελάχιστους μήνες.Ολες οι κυβερνήσεις που πέρασν από την χώρα μας,περισσότερο προσπάθησαν στην υποβάθμιση των λουτρών παρά στην αναβάθμιση τους σε κέντρα ιαματικής θεραπείας και πηγή τοριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
Σήμερα που γράφω,εχουμε τα εξής αδιαμφισβήτητα δεδομένα:
Α.Η Ζαχάρω πλέον δεν είναι αυτή που γνωρίζαμε.Από μια περιοχή απείρου κάλλους μετράπηκε σε 3 ώρες σε ¨κρανίου τόπο".Οι ευτυχισμένοι κάτοικοι της μέσα σε 3 ώρες μετατράπηκαν σε δυστυχισμέμους φτωχούς συγγενείς.Το γέλιο αντικαταστάθηκε από το κλάμμα,την λύπη και την απόγνωση.Οι 'Βαρβάτοι" νοικοκυραίοι μετατράπηκαν σε αποδέκτες της ανθρωπιστικής βοήθειας.Το εξαιρετικό αγνό παρθένο ελαιόλαδο της Ζαχάρως,πηγή ζωής για τους κατοίκους,αποτελεί παρελθόν.Η αβεβαιότητα για το μέλλον,διάχυτη σε κάθε βλέμμα Ζαχαραίου,ακόμη και στα μικρά παιδιά.
Β.Η Ζαχάρω όμως,από γεννησημιού της,προικίσθηκε με προικιά,που θα τα ζήλευαν και οι ποιό πλούσιες κοπέλλες του κόσμου.Ομορφο φυσικό περιβάλλον (καταστράφηκε αλλά θα αναδημιουργηθεί),πανέμορφες παραλίες και τα ιαματικά λουτρά της.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα γιατί να μην μπορεί η Ζαχάρω να εκμεταλλευθεί το Β για να θεραπεύσει το Α?Είναι άδικο μια προικισμένη κοπέλλα να μην μπορεί να εκαμεταλλευθεί την προίκα της,για να σώσει την οικογένεια της από καταστροφή.
Τι προτείνω λοιπόν:

1.Παραχώρηση των υδροθεραπευτηρίων αλλά και όλων των εγκαταστάσεων στον Δήμο Ζαχάρως,για πάνω από 70 έτη.
2.Ιδρυση εταιρίας από τον Δήμο,που θα έχει σκοπό την διαμόρφωση και εκσυγχρονισμό κτιρίων και εγκαταστάσεων αλλά και την εκμετάλλευση τους,υπάγοντας τις επενδύσεις σε αναπτυξιακά προγράμματα.
3.Την λειτουργία των υδροθεραπευτηρίων,καθόλην την διάρκεια του έτους,ώστε να είναι συνεχής η τουριστική ανάπτυξη του τόπου.

Αυτά επιβάλουν οι σημερινές συνθήκες.

13 Οκτ 2007

Ζαχάρω.Πάνω στις στάχτες αρχίζει μια νέα ζωή.


Η Ζαχάρω,μια πανέμορφη περιοχή στην Νοτιοδυτική πλευρά της Πελλοποννήσου,καταστράφηκε από την φονική πυρκαιά της 24/08/2007.Μια πυρκαιά,που τώρα δεν μπορούμε να σκεφθούμε αιτίες και αφορμές για την δημιουργία της,αλλά να αναλογισθούμε τα αποτελέσματα που άφησε πίσω της.Τα είδαμε και τα ζήσαμε:
-Είδαμε τα καμμένα κορμιά και ζήσαμε τον θρήνο για τους καμμένους συγγενείς,τους φίλους,τους γνωστούς,ένας θρήνος που έβγαινε μέσα από τις ψυχές μας και τον ενώναμε για να γίνει ποιο γοερός.Ετσι το αισθανόμασταν.
-Ειδαμε πανέμορφα μέρη,με πλούσια βλάστηση,γεμάτα πεύκα,ελιές και τρεχούμενα νερά,να μετατρέπονται σε "κρανίου τόπο".
-Είδαμε και ζήσαμε την απόγνωση των απλών κατοίκων της περιοχής,για το χαμένο βιός τους.
Αλλά είδαμε,όμως και την αισοδοξία.Αισιοδοξία που ποτέ δεν έλλειψε από αυτούς.
"Εμείς να είμαστε καλά και θα τα ξαναφτιάξουμε".
Αυτό ακούμε συνέχεια από τους κατοίκους.
Είδαμε και την περηφάνεια τους.
Ενώ έχουν καεί,και έχουν υποστεί σημαντικές καταστροφές,ελάχιστοι αποδέχονται την υλική βοήθεια,που αφειδώς αποστέλλεται από όλα τα μήκη και πλάτη της γής.
Δεν τους αφήνει η περηφάνεια.Βαρβάτοι νυκοκυραίοι ήτανε όλοι τους.Τους έτυχε μια αναποδιά,δεν το βάζουν κάτω.Κοιτάζουν πάντα μπροστά.Ποτέ όμως πίσω.
Μπράβο τους.