Συνωστισμό στο κατώφλι των συσσιτίων, δήμων, Αρχιεπισκοπής και ανθρωπιστικών οργανώσεων, δημιουργεί ο συνδυασμός οικονομικής κρίσης και συσσώρευσης μεταναστών/προσφύγων στις ελληνικές μεγαλουπόλεις. Οι ουρές απόρων έξω από τους ορισμένους χώρους εστίασης διογκώνονται, παράλληλα με την αλλαγή της σύνθεσης των ανθρώπων, που τις σχηματίζουν, για την ικανοποίηση της βασικής ανάγκης. Της καθημερινής τους σίτισης.
Το «φρέσκο αίμα» στα συσσίτια είναι νεόπτωχοι Έλληνες. Χαμηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι, μόνοι, χωρίς στήριγμα από παιδιά και οικογένεια, θύματα της σκληρής μετάβασης από τη σήψη αυτού του τόπου στην αναγγένησή του.
Τους τελευταίους επτά μήνες ο Θανάσης, ναυτικός, είναι άνεργος. Η 58χρονη Παναγιώτα, γαζώτρια, μετράει ήδη τέσσερα χρόνια ανεργίας. Ο Γιώργος, οικοδόμος, είναι σε αναζήτηση δουλειά τον τελευταία ενάμιση χρόνο. Με την κρίση η οικοδομή έχει «πέσει» και τα μεροκάματα είναι δυσεύρετα.
'Ανεργος και ο Ανδρέας, πρώην προϊστάμενος σε λογιστήριο εταιρίας, που απομακρύνθηκε ως υψηλόμισθος. Στον «αέρα» βρίσκεται και ο Αλέξανδρος, που είχε ξενοδοχείο και αναγκάστηκε να βάλει λουκέτο. Ο Χρυσάφης είναι συνταξιούχος των 500 ευρώ και από αυτά 300 πάνε για το νοίκι. Ο Νίκος, 58 ετών, έχει σοβαρό πρόβλημα καρδιάς, δεν παίρνει σύνταξη και δεν διαθέτει χρήματα για να βάλει βηματοδότη. Ο 66χρονος Παναγιώτης, συνταξιούχος των 470 ευρώ από τα οποία τα 400 φεύγουν στο νοίκι και η γυναίκα του η Χρυσάνθη, 57 ετών άνεργη. Παλιά καθάριζε σπίτια. Η Μαρία πάλι, συμβασιούχος του Υπουργείου Πολιτισμού, πριν επτά χρόνια. Η σύμβασή της δεν ανανεώθηκε. Καθημερινά, αυτοί οι άνθρωποι περιμένουν υπομονετικά στα συσσίτια του δήμου Αθηναίων. Στις 12 συνωστίζονται μαζί με εκατοντάδες άλλους συμπολίτες, πολλοί από τους οποίους είναι άστεγοι, χρήστες ουσιών, ή αλοολικοί, πρώην φυλακισμένοι, ή άτομα με ψυχικά προβλήματα.
Πριν από 9 ώρες
