Ένας γυναικείος σκελετός του 16ου αιώνα που βρέθηκε στη Βενετία με ένα τούβλο σφηνωμένο στο στόμα μαρτυρά το φόβο της μεσαιωνικής Ευρώπης για τους «βρυκόλακες» που μετέδιδαν την πανώλη, ανακοίνωσε Ιταλός ανθρωπολόγος.
Ο Ματέο Μπορίνι του Πανεπιστημίου της Φλορεντίας ανακάλυψε το σκελετό σε μαζικό τάφο που δημιουργήθηκε στο νησάκι Λατσαρέτο Νουόβο όταν μια επιδημία πανώλης σάρωσε τη Βενετία το 1576.
Όπως εξήγησε ο Μπορίνι σε συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Εγκληματολογίας που πραγματοποιήθηκε στο Ντένβερ ότι στη διάρκεια της ευρωπαϊκής επιδημίας του «Μαύρου Θανάτου» πολλοί πίστευαν ότι η ασθένεια μεταδιδόταν από θηλυκά «βαμπίρ».
Η ιδέα πιθανώς προήλθε από το αίμα που έσταζε μερικές φορές από το στόματων θυμάτων. Σύμφωνα με το θρύλο,οι θαμμένοι βρυκόλακες τρέφονταν αρχικά με τους γείτονές στους στα νεκροταφεία μέχρι να δυναμώσουν και να μπορούν να σηκωθούν από τον τάφο για
να φάνε τους ζωντανούς.
Για το λόγο αυτό οι νεκροθάφτες ήταν υποχρεωμένοι να ελέγχουν για τυχόν βαμπίρ εξετάζοντας αν τα πτώματα είχαν αρχίσει να δάγκωνουν τα σάβανα. Σε αυτή την περίπτωση, σφήνωναν ένα τούβλο στο στόμα της βρυκόλακα για να την εμποδίσουν να τραφεί
Πριν από 12 δευτερόλεπτα
.png)
