Οι γενίτσαροι μάθαιναν από μικροί ότι το σώμα είναι η μόνη τους οικογένεια και ότι ο σουλτάνος ήταν ο πατέρας τους. Αρχικά, δεν τους επιτρεπόταν να κάνουν οικογένεια και δεν είχαν το δικαίωμα της κληρονομιάς. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, απέκτησαν δύναμη και οι διάφοροι σουλτάνοι αναγκάστηκαν να τους παραχωρήσουν ολοένα και πιο πολλά δικαιώματα.
Από τον 17ο αιώνα και μετά, η δύναμή τους μεγάλωσε πολύ. Αυτοί αποφάσιζαν για θέματα στρατού, εμπλεκόντουσαν σε πολιτικές αποφάσεις και, σε πολλές περιπτώσεις, είχαν την απόλυτη κυριαρχία της κρατικής μηχανής. Είχαν αποκτήσει τεράστια περιουσία από παράνομες και παραστρατιωτικές δραστηριότητες και είχαν πάψει, πλέον, να είναι αποτελεσματικοί στη μάχη. Μάλιστα, ο θεσμός είχε γίνει σχεδόν κληρονομικός, καθώς έμπαιναν στο σώμα οι γιοι των γενίτσαρων, που δεν είχαν τα ποιοτικά κριτήρια για να τους κάνουν αξιόμαχους.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Η διαφθορά και η αναποτελεσματικότητά τους ως πολεμική μηχανή είχαν ξεπεράσει τα όρια. Όχι μόνο αυτό, αλλά ενώ τον 15ο αιώνα δεν ήταν παρά 20.000, το 1820 αριθμούσαν περίπου 135.000. Οι συντάξεις και οι μισθοί από τον κρατικό προϋπολογισμό ήταν ένα πολύ μεγάλο βάρος. Μάλιστα, πολλοί έπαιρναν κρατικό μισθό, ενώ δεν υπηρετούσαν καν στο στράτευμα.
Στη σημερινή Ελλάδα, οι γενίτσαροι εξακολουθούν και υπάρχουν. Έχουν μεν άλλο όνομα αλλά ουσιαστικά κάνουν το ίδιο πράγμα … ΠΟΛΕΜΟ! Το σώμα των γενίτσαρων στην σημερινή Ελλάδα είναι το σώμα της εφορίας, που όπως και τότε, κάνει πόλεμο και είναι το κυρίως σώμα στρατού της κρατικής μηχανής. Η μόνη διαφορά είναι ότι επί Τουρκοκρατίας η φορολογία ήταν 10%, ενώ σήμερα είναι 35% + ΦΠΑ.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο πόλεμος αυτός είναι ανελέητος. Κάθε τόσο και λιγάκι, οι μοντέρνοι γενίτσαροι κάνουν γιουρούσι και μαζεύουν λεφτά από τις παραγωγικές τάξεις. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, ο πληθυσμός (ειδικά η μέση μικρή επιχείρηση που προσπαθεί να παράγει κάτι) τρομοκρατείται μόνο και μόνο από το άκουσμά τους! Αν δεν είσαι μεγάλη επιχείρηση και δεν αντέχεις οικονομικά να τους αντισταθείς νομικά, δεν υπάρχει τρόπος να διαφύγεις.
Όπως συνέβαινε με τους γενίτσαρους επί Τουρκοκρατίας, έτσι και σήμερα, η εφορία (αλλά και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας) έχει αποκτήσει τεράστια δύναμη, πλούτη και επιρροή μέσα στην κρατική μηχανή. Κανένας δεν μπορεί να τους ελέγξει και να τους δαμάσει. Πολλές φορές, μάλιστα, λειτουργούν εκτός νόμου και εκτός θεσμών. Όπως και τότε, είναι κράτος εν κράτει. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, το «μπαξίσι» (κοινώς λάδωμα) εξακολουθεί να είναι θεσμός. Το ερώτημα δεν είναι πόσες επιχειρήσεις και ιδιώτες έχουν πληρώσει «μπαξίσι», αλλά πόσοι δεν έχουν πληρώσει!
Είναι απίστευτο το ότι σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα:
—-Χρωστούν κάποιο φόρο
—-Χρωστούν στα ταμεία
—-Χρωστούν αναδρομικά κάπου
—-Χρωστούν διάφορα πρόστιμα
—-Χρωστούν αποζημιώσεις για κάτι
Το κράτος, στην προσπάθειά του να βρει πόρους για να μπορεί να σπαταλά, στραγγαλίζει την παραγωγική διαδικασία και εξαρθρώνει την παραγωγική ικανότητα της χώρας μας. Όσο λιγότερη επαφή έχει ο πολίτης με το κράτος, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει ο κρατικός μηχανισμός να διαφθείρει και να αποσπάσει εκβιαστικά «μπαξίσι». Επίσης, άλλες τόσες λιγότερες πιθανότητες έχει ο πολίτης να προσπαθήσει να διαφθείρει τον δημόσιο λειτουργό. Λίγοι στην Αμερική ξέρουν καν που βρίσκεται το κτίριο της εφορίας και, ακόμα λιγότεροι, έχουν έρθει σε επαφή μαζί της. Όσο λιγότερους υπάλληλους έχει το κράτος, τόσο πιο αποτελεσματικά θα κάνει τη δουλειά του. Όσο πιο απομονωμένος είναι ο κρατικός μηχανισμός, τόσο λιγότερη διαφθορά θα υπάρχει. Χρειαζόμαστε λιγότερο κράτος και περισσότερη τεχνολογία. Χρειαζόμαστε αλλαγή θεσμών, αλλαγή νόμων και –προπάντων- αλλαγή νοοτροπίας.
Η καινούρια κυβέρνηση έχει μια ιστορική ευκαιρία να κάνει ό,τι δεν έκανε η προηγούμενη: να εξαρθρώσει τη διαφθορά δια παντός στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Έχει υποσχεθεί να αλλάξει ριζικά τη λειτουργία του κράτους. Ελπίζω να το πετύχει.
Το αγκάθι στο πόδι του σουλτάνου Μαχμούτ ΙΙ ήταν οι γενίτσαροι, το αγκάθι της σημερινής κυβέρνησης είναι η διαφθορά του δημοσίου τομέα και ο ανελέητος πόλεμος που διεξάγουν ενάντια στις παραγωγικές τάξεις. Ο Μαχμούτ ΙΙ τους εξάρθρωσε σφαγιάζοντάς τους στους κοιτώνες τους. Ο κ. πρωθυπουργός θα πρέπει να κάνει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρω πώς, αλλά δε νομίζω να σοκαριστεί ο ελληνικός λαός από λίγο αίμα.
