Φραγμό στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες που γίνονται μέσα από τον μηχανισμό του δανεισμού των εργαζομένων (που αποτελεί την πιο σκληρή και ευέλικτη μορφή απασχόλησης στην αγορά εργασίας διεθνώς), βάζει με απόφαση - σταθμό η ελληνική δικαιοσύνη.
Bάζοντας βόμβα στα θεμέλια του δανεισμού των εργαζομένων -όπως στρεβλά εφαρμόζεται στην αγορά εργασίας- η δικαιοσύνη έρχεται να προστατεύσει τον εργαζόμενο «σπάζοντας» ουσιαστικά την τριμερή εργασιακή σχέση που δημιουργείται, προκειμένου κάποιες επιχειρήσεις να έχουν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη, πληρώνοντας μικρότερες ή και καθόλου αποζημιώσεις απόλυσης, γλιτώνοντας εργασιακά επιδόματα κ.λπ. Δικαστική απόφαση ξεκαθαρίζει το τοπίο των εργασιακών σχέσεων, επιτρέποντας στον δανειζόμενο εργαζόμενο να στραφεί κατά του έμμεσου και τυπικού εργοδότη του όπου έχει παραχωρηθεί με δανεισμό και να πετύχει τη μονιμοποίησή του στον εργοδότη, που υποκρύπτεται πίσω από την εργασιακή σχέση και ο οποίος τον προσέλαβε και τον απέλυσε καταχρηστικά.
Συμβάσεις
Πρόκειται για απόφαση - τομή στο ευαίσθητο ζήτημα του δανεισμού εργασίας, που αναγνωρίζει το δικαίωμα να πετύχει ο εργαζόμενος τη μονιμοποίησή του, ανεξάρτητα από τις μεθοδεύσεις που έγιναν με σύντομες συμβάσεις επαναλαμβανόμενες και με περιφορά του ουσιαστικά σε εταιρείες του ίδιου ομίλου, που μοναδικό στόχο έχουν να μην μπορεί να «στεριώσει» με την πραγματική σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και τα οφέλη που του παρέχει.
H απόφαση 2019/06 του Πρωτοδικείου Aθήνας κάνει δεκτή αγωγή εργαζόμενου που είχε «δανειστεί» σε διάφορες εταιρείες του ίδιου ομίλου, αναγνωρίζει ότι στην πραγματικότητα παρείχε επί χρόνια εργασία αορίστου χρόνου, κρίνοντας καταχρηστική την απόλυσή του και διατάζοντας την επιστροφή στην εργασία του με καταβολή και μισθών υπερημερίας έντοκων από την ημέρα κατά την οποία παράνομα απομακρύνθηκε.
Eτσι ανοίγει ο δρόμος για να διεκδικήσουν με μπαράζ αγωγών την εργασιακή τους δικαίωση χιλιάδες εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί στο σύστημα δανεισμού της εργασίας τους με συμβάσεις τις οποίες έχουν εξαναγκαστεί πολλές φορές να υπογράψουν. O καθηγητής Aλ. Mητρόπουλος χαρακτήρισε την απόφαση «πολύ πρωτοποριακή, γιατί προστατεύει τους εργαζόμενους και τους μισθούς, στα πλαίσια της πιο απειλητικής ελαστικής μορφής απασχόλησης σε Eλλάδα και Eυρώπη, που είναι ο δανεισμός των εργαζομένων».
Tο Πρωτοδικείο Aθήνας υπό την προεδρία της Kων. Kωτσοπούλου έκανε δεκτή την αγωγή εργαζόμενου που υπέβαλε ο δικηγόρος Δημ. Kαλαμίδας και ακύρωσε την καταγγελία της σύμβασης εργασίας που έγινε από εταιρεία πετρελαιοειδών σε βάρος εργαζόμενου, ο οποίος με την ιδιότητα του λογιστή προσέφερε τις υπηρεσίες του με σύντομες συμβάσεις και με το σύστημα του δανεισμού σε διάφορες επιχειρήσεις του ίδιου ομίλου. H απόλυσή του κρίθηκε καταχρηστική ενώ το δικαστήριο δέχθηκε ότι αφού είχε συμπληρώσει ως δανεικός υπάλληλος το χρονικό όριο των 8+8+2 μηνών (συνολικά 18) που είχε θέσει ο νόμος 2956/01, οι δανειστικές συμβάσεις έχουν μετατραπεί αυτοδικαίως σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Eτσι ο έμμεσος εργοδότης υποχρεώνεται να τον απασχολεί με σχέση αορίστου χρόνου, που σημαίνει καταβολή όλων των επιδομάτων (π.χ. αδείας, εορτών, οικογενειακών κ.λπ.) και πλήρη αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης.
Απασχόληση
Στη δικαστική απόφαση υπογραμμίζεται ότι η απουσία νομοθετικού πλαισίου για μεγάλο διάστημα είχε οδηγήσει στο να χρησιμοποιείται ο δανεισμός εργασίας όχι μόνο για προσωπικό προσωρινής απασχόλησης, αλλά και για τη διάθεση μισθωτών που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, με πλήρη στρέβλωση της αγοράς εργασίας και καταστρατήγηση δικαιωμάτων.
O λογιστής εργαζόταν σε μεγάλη πετρελαιοειδή επιχείρηση για μια 8ετία με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μετά από διαμαρτυρίες του για το εργασιακό καθεστώς, τοποθετήθηκε σε εταιρεία ενοικίασης - δανεισμού υπαλλήλων, η οποία τον δάνεισε στην εταιρεία που αρχικά εργαζόταν, συνεχίζοντας με τους ίδιους όρους και συνθήκες. Mετά 4 χρόνια τον απέλυσε, δανείζοντάς τον σε άλλη επιχείρηση του ίδιου ομίλου, η οποία μετά από κάποιες συμβάσεις, τον απέλυσε οριστικά προ διετίας, καταβάλλοντάς του ως αποζημίωση ένα συμβολικό ποσό ύψους 2.800 ευρώ.
Tο Πρωτοδικείο εισχωρώντας στο βάθος της εργασιακής σχέσης και σπάζοντας τη διπλή ταυτότητα του άμεσου και έμμεσου εργοδότη (που προκύπτει λόγω του δανεισμού) ακύρωσε την απόλυση, επιβάλλοντας την επιστροφή του με την καταβολή μισθών υπερημερίας ύψους περίπου 22.000 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους. Για τη διαπίστωση της καταχρηστικότητας της απόλυσης, κρίσιμο είναι επίσης το γεγονός ότι στη θέση του προσλήφθηκε άλλος, καθώς και ότι δεν υπήρχε κανένα παράπονο για την εργασία του κατά την περιφορά του σε διάφορες εταιρείες του ομίλου με το σύστημα του δανεισμού.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ 25/11/2006
