Ο όρος «πλύση εγκεφάλου» μπήκε στο λεξιλόγιό μας την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Τότε, στον μεγάλο ανταγωνισμό που υπήρχε ανάμεσα στη Δύση και στις κομμουνιστικές χώρες, διάφορες ιστορίες διέρρεαν κατά καιρούς για εκτελεστές σταλμένους από τη Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι είχαν αποστολή να σκοτώσουν δυτικούς πολιτικούς. Οι εκτελεστές αυτές ήταν, υποτίθεται, καθημερινοί άνθρωποι τους οποίους είχαν απαγάγει μυστικές υπηρεσίες του σιδηρού παραπετάσματος, τους είχαν υπνωτίσει και κατά τη διάρκεια του υπνωτισμού τους είχαν λάβει τις μυστικές τους εντολές. Αγνοώντας οι ίδιοι τις εντολές, ξυπνούσαν χωρίς να θυμούνται τίποτε, ωσότου ένα προκαθορισμένο σήμα τούς μεταμόρφωνε σε αδίστακτες φονικές μηχανές. Αυτές ακριβώς οι ιστορίες έδωσαν την έμπνευση για τη διάσημη ταινία της δεκαετίας του 1960 «Τhe Manchurian Candidate», με πρωταγωνιστή τον Λόρενς Χάρβεϊ. Πόσο όμως επιστημονικά εφικτό θα μπορούσε να είναι αυτό; Και, ίσως το σημαντικότερο: Μήπως ζούμε σήμερα υπό την επήρεια μιας μαζικής πλύσης εγκεφάλου; Μήπως σκοπός αυτής της πλύσης δεν είναι η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων αλλά η κοινωνική υπακοή και η κατανάλωση προϊόντων που τις πιο πολλές φορές δεν χρειαζόμαστε; Πόσο ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι είμαστε τελικά; Σε μια εποχή όπου ο θρησκευτικός φανατισμός οδηγεί καθημερινά νέους ανθρώπους να γίνονται κομάντο αυτοκτονίας, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ο ανθρώπινος νους, όταν χάσει την κριτική του σκέψη, μεταμορφώνεται σε ό,τι πιο επικίνδυνο μπορεί να υπάρξει στον κόσμο.
.png)
