Η Λευκίμμη είναι κωμόπολη της νότιας Κέρκυρας και έδρα του ομώνυμου Δήμου Λευκιμμαίων.
Η ευρύτερη περιοχή, που περιλαμβάνει τους Δήμους Λευκιμμαίων και Κορισσίων, εκτείνεται απο την Μεσογγή και τον ομώνυμο ποταμό, ως το νοτιότερο άκρο της Κέρκυρας, τον Ασπρόκαβο (τον επονομαζόμενο cavo bianco της ενετικής εποχής). Η περιοχή αναφέρεται και ειναι γνωστή από τα μεσαιωνικά χρόνια με την ονομασία Alechimmo,στο στενό της Λευκίμμης είχε διεξαχθεί η περίφημη ναυμαχία μεταξύ των Κορινθίων και Αθηναίων κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Κέρκυρα, δεν είναι ορεινή, έχει χαμηλούς λόφους κατάφυτους από ελιές, και στα πεδινά καλλιεργούνται εσπεριδοειδή και αμπελώνες με κρασί γνωστό στην Κέρκυρα. Έχει πολλά χωριά διάσπαρτα σε καθε γωνιά της, οικισμούς σε πράσινο φόντο και παραλίες. Επίσης έχει τουριστικές περιοχές οπως ο Άγιος Γεώργιος στις Αργυράδες, ο Κάβος, με μεγαλύτερη κίνηση κατά την καλοκαιρινή περίοδο, η παραλία του Μαραθιά, ο Μάλτας ή Αγια Βαρβάρα, το Γαρδένο θέρετρο για ήρεμες διακοπές,η Μπούκα. Υπάρχει η ομώνυμη πόλη της Λευκίμμης, ένας εκτεταμένος συνοικισμός από πολλές γειτονιές, όπως οι Ριγγλάδες, οι Αναπλάδες, οι Άγιοι Θεόδωροι, το Ποτάμι με το γραφικό κανάλι του, και τα Μελίκια.
Στη Λευκίμμη βρίσκεται η λίμνη Κορισσίων που συνδέεται με ενα στενό δίαυλο με την θάλασσα. Κοντά στον Κάβο σε μια κατάφυτη περιοχή βρίσκεται ο Αρκουδίλας, με ένα παλιό μοναστήρι. Η Λευκίμμη διαθέτει λιμάνι που εξυπηρετεί πολύ κόσμο και συνδέεται με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Στην Λευκίμμη βρίσκονται αλυκές με πολύ καλής ποιότητας αλάτι, και είναι μια πλουτοπαραγωγική ανάσα για την περιοχή. Στην ευρύτερη περιοχή ανήκουν ακόμα η Μπούκαρηστην οποία θα μπορεί κανείς να φάει φρέσκο ψάρι, και το ορεινό χωριό Χλωμός. Οι Λευκιμμιώτες έχουν μια ιδιαίτερη ντοπιολαλιά και τοπική ενδυμασία. Στους δρόμους θα συναντήσει κανείς γυναίκες να κουβαλούν με καταπληκτική ισορροπία δοχεία στο κεφάλι.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Το νησί της Κέρκυρας τον καιρό των Βενετσιάνων είχε διαιρεθεί σε τέσσερα μεγάλα τμήματα, τα λεγόμενα βαϊλίκια, balie. Ένα από αυτά είναι του Αλευχιμου (Λευκίμμης), απ' όπου και το εναλλακτικό τοπονύμιο, διασωθέν εως σήμερα "Αλεύκι".
Το βαιλίκι της Λευκίμμης ήταν εξαρτημένο κατ'ευθείαν απο τον βαϊλο και πλήρωνε φόρο σαράντα ρεάλια στη διετία. Είχε εναν Πρωτοπαππά υποκείμενο στον Μέγα Πρωτοπαππά, και είχε σημαία-bandiera-όπως και τα άλλα βαιλίκια. Σε αυτή τη "σημαία" ανάλογα με τον πληθυσμό διορίζονταν προεστοί και κλητήρες που είχαν αστυνομικά καθήκοντα.
Όλα τα χωριά είναι χτισμένα μακριά απο την θάλασσα για τον φόβο των επιδρομών πειρατών που λυμαίνονταν τον τόπο. Άλλα χωριά είναι χτισμένα σε κορυφές λόφων ανάμεσα στα δέντρα ή σε πεδινές εκτάσεις μακριά πάντα απο την θάλασσα. Ο πληθυσμός της περιοχής σε διάφορες χρονικές περιόδους αποδεκατίστηκε απο την πανούκλα και ολόκληρα χωριά εξαφανίστηκαν απο το χάρτη, όπως ο Μαραθιάς που οι κάτοικοι -όσοι απέμειναν- άλλαξαν τοποθεσία, οι κάτοικοι του Χλωμού, και των Ρουμανάδων. Τον καιρό των Βενετσιάνων μεγάλο μέρος της γης ανήκε σε τιμάρια και σε εκκλησιαστικά κτήματα που ήταν αναπαλλοτρίωτα. Ο τιμαριούχος είχε επάνω στους ανθρώπους που του ανήκαν και ήταν δούλοι,και δικαστική εξουσία. Οι καλλιεργητές ήταν δουλοπάροικοι των κτημάτων της περιοχής. Σύμφωνα με αυτό ο γαιοκτήμονας-αγροδότης παραχωρούσε στο χωρικό-αγρολήπτη χέρσα γη σε μια διηνεκή αγροληψία, αλλά ιδιοκτήτης δεν ήταν, το είχε "μισιακό" ο χωρικός.
Κάθε χωριό της Λευκιμμης έχει κάτι ξεχωριστό να επιδείξει: Οι Ριγγλάδες έχουν παραδοσιακά σπίτια αρχοντικά και μια ιδιαίτερη λαική αρχιτεκτονική, έχει να επιδείξει βυζαντινή καταγωγή αφού το όνομα προέρχεται απο την οικογένεια Ρίγγλη που έζησε στην περιοχή τον μεσαίωνα. Σημαντικής περιηγητικής αξίας είνια οι αλυκές Λευκίμμης, οι οποίες βρίσκονται πλησίον των Ριγγλάδων.
Οι Αναπλάδες βρίσκονται δίπλα στις Ριγγλάδες (ουσιαστικά αποτελούν ενιαίο οικιστικό σύνολο) και για την ετυμολογία της ονομασίας υπάρχουν δυο εκδοχές η πρώτη ειναι οτι εγκαταστάθηκαν στρατιώτες το 1540 απο το Ναύπλιο (Αναπλιώτες) κυνηγημένοι απο τους Τούρκους. Η δεύτερη εκδοχή στηρίζεται στην παλιά και πιθανά βυζαντινή οικογένεια των Ανοπουλαίων.
Τα Μελίκια οφείλουν την ονομασία τους στην οικογένεια Μελίκη που ζούσε στη περιοχή απο τον 15ο αιώνα και διαθέτει μια εκκλησία τον Αγιο Ισαυρο με σπάνιες τοιχογραφίες και εικόνες του 16ο αιώνα.
Οι οικισμοί Παλαιοχωρίου και Νεοχωρίου, αποτελούν ενιαίο οικιστικό πλέγμα, είναι χωριό με πολύ καλιέργια, γεωργικό και με ωραία θέα.
Στην ευρύτερη περιοχή οι Αργυράδες εχουν να επιδείξουν με τα στενά καντούνια, τα βόλτα, και την αρχιτεκτονική των σπιτιών που θύμιζουν έντονα την εποχή των Ενετών,ενδιαφέρον στον επισκέπτη.
Το Νεοχωράκι κατοικήθηκε τον 19ο αιώνα απο Αρβανίτες, ο Πετριτής η αρχαία Εγρίπος, παραλιακό χωριό με ψαροταβέρνες.
Επίσης ο Χλωμός χωριό της Λευκίμμης χτισμένο σε μια βουνοκορφή με απεριόριστη θέα και παραδοσιακά σπίτια,και σύμφωνα με μαρτυρίες έζησε ο Θωμάς Παλαιολόγος αδελφός του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα και Δεσπότης της Ηπείρου μετα την κατάληψη της Πελοποννήσου απο τους Τούρκους.
Το Περιβόλι, ακόμα ενα μεγάλο χωριό με τη δική του ξεχωριστή ομορφιά, παλιά σπίτια κολητά το ενα με το άλλο και εκκλησίες που προκαλούν το ενδιαφέρον.
Ο Κάβος κατάφυτη περιοχή με αιωνόβιες ελιές, τα τελευταία χρόνια λόγω της ρηχής εξαιρετικής ομορφιάς ακτής, εξελίχτηκε σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό για τους Άγγλους.
Το 1804 ήρθαν στην Κέρκυρα 1300 Σουλίωτες με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη, η Επτάνησος Πολιτεία τους έδωσε χωράφια στη Λευκίμμη, αλλα αυτοί ήταν πολεμιστές και δεν είχαν διάθεση για καλλιέργειες και σκορπίσανε κλαίοντες την απώλεια των ορέων τους, όπως έλεγαν.
