Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει τη γνώση στη χώρα. Ούτε καν την εξειδικευμένη γνώση, η οποία, συνδυασμένη με την αγορά, μπορεί να εκπαιδεύσει εκατοντάδες νέα στελέχη, Ελληνόπουλα ως επί το πλείστον, για να σηκώσουν στους ώμους τους τη νέα παραγωγική διαδικασία που αναζητεί η χώρα για την ανάπτυξή της και την έξοδο από την ύφεση.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στήθηκε στη λογική να εξυπηρετήσει τα συντεχνιακά συμφέροντα της ακαδημαϊκής κοινότητας και την τοπική ανάπτυξη – όπου διαπιστωμένα παρατηρείται με την παρουσία φοιτητών και σπουδαστών.
Πρόκειται για μια λογική που δεν ευσταθεί πλέον την περίοδο που διανύουμε, καθώς είναι αντιπαραγωγική και ασύμφορη για το σύνολο της κοινωνίας και της προόδου της νέας γενιάς Ελλήνων. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την αναγκαιότητα να αλλάξει ριζικά η συγκεκριμένη λογική και η ελληνική εκπαίδευση στο σύνολό της να απαλλαχθεί από τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που τη λυμαίνονται.
Η κυβέρνηση οφείλει να καταγγείλει τη συγκεκριμένη λογική και η υπουργός Παιδείας να πείσει την κοινωνία για την ανάγκη ριζικού ανασχεδιασμού της ελληνικής Παιδείας και εκπαίδευσης. Η πρόσφατη εικόνα μαθητών που εισέρχονταν σε ανώτερες σχολές με χαμηλότατη βαθμολογία, προσφέρει μια ευκαιρία και μια αφορμή για την κυβέρνηση να αναδείξει το πρόβλημα στο σύνολό του.
Το να εστιάζεται η πολιτική αντιπαράθεση στην κατάργηση ή μη της βάσης του δέκα, αν δεν είναι προσχηματική, είναι τουλάχιστον εκτός πολιτικής ουσίας. Διότι η κατάργηση της βάσης του 10 είναι διαδικασία, δεν είναι ουσία. Με βάση το υπάρχον σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αν η ζήτηση των σχολών ήταν μικρότερη, αλλά ποιοτικότερη, η μεγάλη προσφορά ενδιαφερομένων αυτομάτως θα ανέβαζε τον πήχυ του ανταγωνισμού σε τέτοια επίπεδα που ούτε η βάση του 10 θα διασφάλιζε την εισαγωγή.
Αν η Aννα Διαμαντοπούλου κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, η αναπόφευκτη σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα στον χώρο της Παιδείας θα της εξασφαλίσει μεγάλη πολιτική αποδοχή στους κόλπους της νεολαίας, αλλά και της κάθε ελληνικής οικογένειας.
Π.Κ. Μαυρίδης