Η χοιροσφαγή στα Μακρίσια, κατά την περίοδο της Αποκριάς, είναι ένα από τα γνωστά έθιμα ανά το πανελλήνιο που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την Παρασκευή, πριν από την Κυριακή του Ασώτου. Με τον τρόπο αυτό, όπως έχει περάσει η παράδοση από πατέρα σε παιδί και από παππού σε εγγονό, γιορτάζεται η επιστροφή του άσωτου υιού, καθώς η διαδικασία ολοκληρώνεται την ερχόμενη Τρίτη με το λιώσιμο του χοιρινού κρέατος, για να παραχθεί μετά από μερικούς μήνες, η παραδοσιακή «τσιγαρίδα». Για όσους έχουν περισσότερα από ένα χοιρινά, η σφαγή και το γλέντι ξεκινά από την Πέμπτη.
Σήμερα όποιος περάσει από τα Μακρίσια, από μακριά θα καταλάβει ότι το χωριό γιορτάζει. Από κάθε σπίτι θα ακούγονται γέλια και φωνές, δυνατή παραδοσιακή μουσική και οι ψησταριές θα καπνίζουν. Το κρασί θα ρέει άφθονο, όπως γίνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, δεκαετίες τώρα, ενώ οι μεζέδες θα είναι ζεστοί και θα περιμένουν το συγγενή, το φίλο, τον επισκέπτη στο χωριό. Τέτοιες μέρες δύο πράγματα μπορείς να γνωρίσεις καλά στα Μακρίσια. Την παραδοσιακή «τσιγαρίδα», το παστό δηλαδή, και τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων. Σε όποιο σπίτι και να πας, έχουν σφάξει το χοιρινό τους, το οποίο κυμαίνεται σε βάρος από 200 έως
Σύμφωνα με άλλες γνώμες το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες τους την Τουρκοκρατία.
Επειδή οι Τούρκοι κατακτητές,ως Μουσουλμάνοι,δεν έτρωγαν χοιρινό αλλά είχαν προτίμηση στα αρνιά και στα κατσίκια, είχαν αφανίσει από κλοπές τα κοπάδια των ντόπιων κατοίκων.
Οι ντόπιοι όμως τους την έφεραν στους Τούρκους μπουνταλάδες.
Σταμάτησαν να εκτρέφουν αρνοκάτσικα και άρχισαν να εκτρέφουν χοιρινά.Και για να τρελλάνουν τους Τούρκους διοργάνωναν κάθε χρόνο την χοιροσφαγή προσκαλώντας τους μάλλιστα να πάρουν κανένα μεζεδάκι.Εκείνη την ημέρα οι Τούρκοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους και οι ντόπιοι γλεντοκοπούσαν.
Ετσι μου είπε ένας γέρος κάτοικος των Μακρισίων σε μια από τις πολλές φορές που ήμουν και εγώ εκεί.
Τώρα,αν αναρωτιέστε τι «δουλειά» έχει ένας Κερκυραίος στα Μακρίσια Ηλείας?
Αφήστε!!!
Είναι μια άλλη ιστορία.
