Η βουλή του πρωθυπουργού

Η ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ κίνηση του πρωθυπουργού να κλείσει τη Βουλή το βράδυ της Παρασκευής «για τις ευρωεκλογές» και να προκαλέσει τη λήξη της συνόδου από την επομένη, που συνεπάγεται παραγραφή τυχόν ποινικών ευθυνών των υπουργών του της περιόδου 2004-2007, ήταν αιφνιδιαστική.

Δεν ήταν πραξικόπημα. Δεν ήταν εκτροπή. Ηταν, όμως, κοινοβουλευτικά και πολιτικά απαράδεκτη.

ΤΟ ΠΡΩΙ της Παρασκευής ο πρωθυπουργός μιλούσε στη Βουλή με τους άλλους αρχηγούς. Την έκλεινε με διάταγμα το βράδυ. Μόνος του. Χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Ούτε τους δικούς του βουλευτές. Τόση περιφρόνηση προς όλους. Τελικά προς τους θεσμούς. Πρωθυπουργοκεντρικό το λένε το σύστημα. Δεν παύει να είναι κοινοβουλευτικό. Οχι μόνο τυπικά. Ο κ. Καραμανλής το ξέχασε.

ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ είναι πρόσχημα. Πολύ νωρίς σταμάτησε τις εργασίες της Βουλής γι' αυτές. Και γιατί δεν το είπε; Τι φοβόταν; Τι ήθελε; Κανένας λόγος άλλωστε δεν συνέτρεχε για την πρόωρη λήξη της συνόδου. Η γενική κατακραυγή που στρέφεται κατά της σύντομης παραγραφής των υπουργικών ποινικών ευθυνών επέβαλλε παράταση της συνόδου ώς τον Οκτώβριο. Οχι σύντμηση και παραγραφή στις αρχές Μαΐου, με τόσες υποθέσεις εκκρεμείς. Ετσι άρεσε, όμως, στον κ. Καραμανλή. Ετσι έκανε. Αφού μπορούσε κατά το Σύνταγμα και υπέγραψε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που δεν είχε εξουσία να αρνηθεί...

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ κουράστηκε, φαίνεται, με αυτό το παιχνίδι της ντροπής. Είπε, λοιπόν, «ας τελειώνουμε». Η μυστική ψηφοφορία που προβλέπεται από το Σύνταγμα και η ισχνή πλειοψηφία του τον αναγκάζει να αποσύρει τους βουλευτές του, κάθε φορά που τίθεται ζήτημα ποινικής ευθύνης υπουργού. Ετσι και αλλιώς, η ασυλία των υπουργών της πλειοψηφίας είναι δεδομένη. Αρα και η παραγραφή.

Οπως είναι το Σύνταγμα -και δεν μπορεί να αναθεωρηθεί πριν από το 2013- μόνο μια αντίθετη πλειοψηφία μπορεί να οδηγήσει, στην πράξη, σε κίνηση της διαδικασίας υπουργικών διώξεων. Και πάλι δεν είναι σίγουρο. Αλλες είναι συχνά οι πολιτικές σκοπιμότητες μιας νέας κυβέρνησης.

ΘΑ ΡΙΞΕΙ, λοιπόν, ο πρωθυπουργός τις ευθύνες στη «σκανδαλολογία» του ΠΑΣΟΚ και της όλης αντιπολίτευσης, στην κίνηση των διαδικασιών -που ο ίδιος ματαιώνει- προς «αποπροσανατολισμό» της κοινής γνώμης από τα καυτά προβλήματα του τόπου και των πολιτών. Ας αλλάξουμε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών - μετά τον Οκτώβριο, οπότε θα συνέλθει η Ολομέλεια. Ματαίως, βέβαια, αφού το Σύνταγμα δεν επιτρέπει ουσιαστικές τροποποιήσεις. Και ας πορευθούμε απερίσπαστοι από τα σκάνδαλα και τις ευθύνες προς την ευρωκάλπη...

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ του παραλόγου που ο ίδιος ο πρωθυπουργός προκάλεσε με τις αποχωρήσεις της πλειοψηφίας έπεσε η αυλαία. Εσβησε και το άπλετο φως. Επήλθε συντομότερη από τη σύντομη παραγραφή. Με τη βούλα του πρωθυπουργού.

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ