Όπως ισχυρίστηκε η ίδια, η προσβολή της προσωπικότητάς της επήλθε από τη συμπεριφορά του πρώην συζύγου πριν την εγκατάλειψη της συζυγικής κατοικίας.
Στην δικαστική απόφαση, αναφέρε μεταξύ άλλων ότι η πρώην σύζυγος υποστηρίζει ότι ο πρώην άνδρας της "από τα μέσα του έτους 1999 άρχισε να μην ενδιαφέρεται για αυτή, να καθυστερεί τις επιστροφές του στη συζυγική οικία και να απουσιάζει επί διήμερα χωρίς την παροχή εξηγήσεων".
Και προσθέτει ότι "από δε τη 17η.3.2000 έχει εγκαταλείψει οριστικώς τη συζυγική κατοικία και έκτοτε συζεί με την κατονομαζόμενη ερωμένη του".
Μετά την αποχώρησή του, αναφέρεται στην απόφαση, η πρώην σύζυγος "βρήκε τυχαίως, μεταξύ των προσωπικών του αντικειμένων, φωτογραφίες του με άλλη ερωμένη του σε στάσεις μη κολακευτικές για αμφοτέρους, τις εν λόγω δε φωτογραφίες αυτός είχε εμφανίσει σε φωτογραφείο απέχον λίγα μέτρα από τη συζυγική οικία, με συνέπεια να διαταραχθεί σοβαρά ο ψυχικός της κόσμος, να περιέλθει σε κατάσταση καταθλίψεως και να επιχειρήσει αυτοκτονία με φαρμακευτική δηλητηρίαση στις 27.2.2000 και 11.5.2000".
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι μεταξύ των παντρεμένων ζευγαριών δεν αρκεί για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα "της προσβολής της προσωπικότητας" το γεγονός της παράβασης των υποχρεώσεων συνοικήσεως, συμπαραστάσεως, στοργής και επιδείξεως ενδιαφέροντος "ούτε ακόμη η παράβαση της υποχρεώσεως για συζυγική πίστη".
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
