Τα “ναι”, τα “όχι”, τα “λευκά” και το “παρών”

Επικρατεί η αντίληψη, ότι μόλις ο πολιτικός νικήσει, θεωρεί ως λάφυρο την εξουσία, την οποίαν διαχειρίζεται, όπως θέλει.
Δεν αλλάζει τίποτα στο "σύστημα" το οποίον κατηγορούσε, όταν βρισκόταν απ' έξω και το χρησιμοποιεί τώρα για λογαριασμό του. Εφτιαξαν τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και ενώ "όλοι το ’χουν τούμπανο...", ότι κολυμπάνε στην παραβατικότητα, αυτοί το ’χουν "κρυφό καμάρι" να λένε: "ασκούμε εξουσία και μας κρίνει μόνον ο λαός", σ' αυτόν δίνουμε λόγο"! Ποιο το όφελος να κριθούν, άμα θα 'χουν περάσει σαν σίφουνας και δεν θα 'χουν αφήσει τίποτα όρθιο πίσω τους;
Βγήκαν στην επιφάνεια τόσα πολλά σκάνδαλα απ’ το 2004 κι ύστερα, που μας μπούχτισαν, και δεν προχώρησε κανένα, όσο του κ. Παυλίδη. Αυτό ήταν παρανυχίδα μπροστά στα άλλα. Και περίμενε ο κόσμος αυτό τουλάχιστον να μην παραγραφεί. Γι' αυτό είναι εξοργισμένος. Και αρχίζει ν' αποστασιοποιείται απ' τους στρεψόδικους και αλληλέγγυους συναδέλφους, που συνεμορφώθηκαν προς τας κομματικάς υποδείξεις. Είναι φως φανάρι, ότι έγινε πολιτική χρήση των σκανδάλων. Τα 5 "λευκά" και τα 3 "παρών" που προσετέθησαν στα 144 "όχι" έναντι των 146 "ναι" στην άσκηση δίωξης για ηθική αυτουργία και εκβίαση, δεν καλύπτουν με πέπλο αγνότητος ούτε τον κ. Παυλίδη ούτε την κυβέρνηση. Οι δολιχοδρομίες του Υπουργού Αιγαίου και το κλείσιμο αυτό της υπόθεσης, όπως και της επόμενης των άγονων γραμμών, θα ακολουθούν εις αεί την μειωμένη, την στείρα, την κατ' άλλους μηδενική παραγωγικότητα της κυβέρνησης Καραμανλή.
Η κατ' αυτόν τον τρόπον θορυβώδης αθώωση του ενόχου είχε μια πολιτική ανορθογραφία για τον κόσμο. Προσετέθη άλλο ένα πρόβλημα για τη Ν.Δ. Φορτώθηκε όλο το βάρος στα "ξύλινα" πόδια της και προσπαθεί ν' απαλαγεί απ' αυτό, εις μάτην. Μερικοί, που τον διαπόμπευαν στα κανάλια και τον προέτρεπαν να παραιτηθεί, ίσως να ψήφισαν κατά της παραπομπής. Τώρα μετά την απαλλαγή θυμώνουν, λένε ότι οι χειρισμοί δεν ήσαν σωστοί και του ξαναδείχνουν τον δρόμο της παραίτησης. Αντιφάσεις και έλλειψη συνέπειας.
Αλλά ο κ. Παυλίδης ήξερε, ότι το όπλο του ήταν να μην οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές και πλέοντας σε γνώριμα νερά το χειρίστηκε αριστοτεχνικά. Τώρα εκμεταλλεύεται την απαλλαγή του και αφού δεν μπορούν να τον διαγράψουν δεν παραιτείται. Και δικαιώνει εαυτόν διερωτώμενος: "Γιατί να παραιτηθώ; Εσείς με την σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης δεν με αθωώσατε; Ελα ντέ! Πώς θα πετάξουν τον "σάκο" στη θάλασσα; Ετσι γίνεται ο μεγάλος βραχνάς του κόμματος, γιατί φοβούνται μήπως ξανακουνήσει το δαχτυλάκι του, δείχνοντας σε ορισμένη κατεύθυνση και άντε ν' αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες! Τους την έφερε ο κύριος με τον θεατρινισμό του και από πάνω με το σύνθημα "προχωράμε - προχωράμε" οργάνωσε εντυπωσιακή φιέστα να εμφανισθεί στη Ρόδο σε εκδηλώσεις γιορτής.
Τα "λευκά", λοιπόν, και τα "παρών" τον παρέδωσαν στους Δωδεκανήσιους αθώο ενοχής. Σ' αυτή την προανακριτική ανεφύη και ένα άλλο περίεργο. Το "παρών!" Τι σημαίνει "παρών"; "Αυτός που παρευρίσκεται, που υπάρχει κάπου. Ο πανταχού παρών, ο Θεός. Δίνω το “παρών” παρευρίσκομαι κάπου, συμμετέχω. Αυτός που υφίσταται αυτή τη στιγμή, ο τωρινός (Μπαμπινιώτης). Αλλά ποιος θα μας εξηγήσει τι σημαίνει παρών, στις ψηφοφορίες της Βουλής; Εκείνος που ψηφίζει "ναι", "όχι", "λευκό", ή "άκυρο" δεν είναι παρών; Τηρουμένων των αναλογιών μπορεί ο παρών να ψηφίσει "απών"; Αν στέκει πολιτικώς, πώς εξηγείται νομικός;
Η ψήφος του ιδιώτυπου εισαγγελέα της Βουλής δεν εκφράστηκε κατά συνείδηση, αλλά συλλογικά. Κανείς, βέβαια, δεν έχει απαίτηση οι βουλευτές όλοι να γνωρίζουν την ποινική δικονομία και να 'χουν προσόντα υψηλών νομικών ικανοτήτων, ώστε να καλύπτουν τις απαιτήσεις των φυσικών δικαστών. Γι' αυτό βλέπουμε τις αντιφάσεις, που οδηγούν αναγκαστικά σε συμβιβαστικούς ελιγμούς, προκειμένου ν' αποφευχθούν ανεπιθύμητες καταστάσεις. Δικό τους το μαχαίρι δικό τους και το πεπόνι. Οι πολίτες όμως, που έχουν απηυδήσει με την ατιμωρησία, δεν ρωτούν πλέον ποιος γελοιοποιήθηκε τη Δευτέρα και την Πέμπτη στη Βουλή. Ξέρουν!!

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ από τα ¨Χανιώτικα Νέα".