Το δημοσιονομικό αδιέξοδο σε συνδυασμό με τις εφιαλτικές προβλέψεις των ξένων οίκων αξιολόγησης αλλά και τις αφόρητες πιέσεις της ΕΕ για ταχεία επιστροφή στις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας, οδηγούν την κυβέρνηση στην επέκταση της έκτακτης εισφοράς εκτός, από τα φυσικά πρόσωπα και στις επιχειρήσεις.
Το μέτρο είχε βεβαίως τεθεί στο τραπέζι πριν επιβληθεί η έκτακτη εισφορά στα φυσικά πρόσωπα, αλλά τότε είχε απορριφθεί από τον υπουργό Οικονομίας, ο οποίος παρέμενε πιστός στο βασικό ιδεολόγημα της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο η ανάπτυξη και κατ' επέκταση οι νέες θέσεις εργασίας, μπορούν να προέλθουν μόνον από τη συνεχή και σταθερή στήριξη των επιχειρήσεων. Η απόλυτη δημοσιονομική πενία όμως, φαίνεται ότι αλλάζει τα πράγματα και το οικονομικό επιτελείο δεν διαθέτει πλέον την πολυτέλεια για τέτοιου είδους κινήσεις «γαλαντομίας» ούτε καν προς τους ιδεολογικά... συμπορευόμενους με αυτό. Από την άλλη πλευρά οι υπέρμαχοι του μέτρου υποστηρίζουν ότι πέραν του σημαντικού εισπρακτικού οφέλους, η εφαρμογή του μπορεί να προσδώσει στην κυβέρνηση αξιόλογα πολιτικά οφέλη καθώς θα τονωθεί ιδιαίτερα το αίσθημα φορολογικής δικαιοσύνης της κοινής γνώμης. Ενα αίσθημα που είχε υποστεί σημαντικό πλήγμα ακριβώς από το γεγονός ότι η έκτακτη εισφορά επεβλήθη μόνον στα φυσικά πρόσωπα. Κάτι που διαφάνηκε άλλωστε και από τις δεκάδες προσφυγές των πολιτών στα δικαστήρια. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η έκτακτη εισφορά που επεβλήθη τον Οκτώβριο του '85 ως μέτρο που είχε ενταχθεί στο περίφημο σταθεροποιητικό πακέτο Σημίτη αφορούσε τα κέρδη των επιχειρήσεων, το εισόδημα των ελεύθερων επαγγελματιών και το εισόδημα από ενοίκια, ενώ εξαιρούσε πλήρως τους μισθωτούς, οι οποίοι ωστόσο είχαν ήδη δει να μειώνεται σημαντικά το εισόδημά τους από την περικοπή της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (ΑΤΑ).
Πηγή: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ
.png)
