«Ηταν πολλές οι φορές που ήρθα απέναντι από τη διαφορετικότητά μου. Το χρώμα του δέρματος δεν κρύβεται. Αλλά –θυμάμαι– μία φορά που μου στοίχισε πολύ. Οταν στην εφηβεία βγαίναμε με την παρέα μου από τον κινηματογράφο και με σταμάτησε αστυνομικός για έλεγχο. Οι φίλες μου εκνευρίστηκαν. “Είναι Ελληνίδα” τους είπαν. Κι αυτοί έβαλαν τα γέλια».
Η Σίσι γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Αθήνα, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο πανεπιστήμιο αλλά δεν είναι Ελληνίδα. Τι είναι;
«Δεν ξέρω. Μου λένε ότι είμαι Αφρικανή. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Από πότε μία ήπειρος δίνει υπηκοότητα σε έναν πολίτη; Εγώ δεν έχω πάει ποτέ μου στην Αφρική. Αλλά απ’ όσα μου λένε οι δικοί μου μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν καταλαβαίνω τι είναι η Αφρική. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Οι γονείς μου κατάγονται από τη Νιγηρία. Αλλά τι είναι “Νιγηρία”; Είναι ένα κράτος - έθνος με κοινή γλώσσα, θρησκεία και κοινή πολιτιστική βάση, όπως ισχύει στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα; Οι “Ιμπο”, που είναι η πραγματική “φυλετική” καταγωγή των δικών μου, βρίσκονται και σε άλλες γειτονικές χώρες. Στην Αφρική τα σύνορα, όπως γνωρίζετε, χαράχτηκαν βιαστικά και πρόχειρα με βάση όχι το “κοινό” των ανθρώπων αλλά με τα όπλα των αποικιοκρατών. Ετσι, οι “Ιμπο” των γειτονικών κρατών είναι πιο κοντά στους δικούς μου απ’ ό,τι οι Νιγηριανοί που ζουν δίπλα τους. Πώς εγώ που έμαθα για τους Θεούς του Ολύμπου ή για το Βυζάντιο ή για το 1821 μπορώ να αντιληφθώ την τόσο διαφορετική αφρικανική πραγματικότητα; Οταν μου λένε ότι δεν είμαι –λόγω χρώματος– Ελληνίδα, αγανακτώ. Αλλά όταν μου λένε ότι είμαι Αφρικανή, τότε μπλοκάρω. Υποθέτω ότι μόνο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης οι άνθρωποι ένιωσαν τέτοιον ψυχικό πνιγμό».
Η Σίσι θυμάται και κάτι ακόμη: «Τα γέλια κάποιων όταν στο δημοτικό σχολείο, στο θεατρικό για την 25η Μαρτίου ντύθηκα κι εγώ Αμαλία όπως όλα τα κορίτσια. Σήμερα εκείνα τα γέλια τα έχω ξεπεράσει. Μου φαίνονται, μπροστά σε όσα ακολούθησαν, τόσο αθώα»...
.png)
