Η συνταγή Καραμανλή

O κ. Καραμανλής παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη τη συνταγή του για την έξοδο από την κρίση. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως νεοφιλελεύθερη συνταγήσοκ, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ως τέτοια την αντελήφθησαν οι περισσότεροι και κάπως έτσι την εμφάνισε ο ίδιος στην προσπάθειά του να συγκλονίσει τα πλήθη και να μεταδώσει την εικόνα ενός ηγέτη που τολμά.

Και όντως έπιασε το κόλπο. Προαναγγέλλοντας πάγωμα μισθών και συντάξεων, πάγωμα προσλήψεων με αναλογία μία πρόσληψη σε δύο αποχωρήσεις, περικοπές υπερωριών και εκτός έδρας κατά 30%, μείωση μισθών για υπουργούς, βουλευτές, περιφερειάρχες, νομάρχες, δημάρχους, αντιδημάρχους, νέο μισθολόγιο χωρίς επιδόματα για τους νεοεισερχόμενους δημοσίους υπαλλήλους, τεκμήρια διαβίωσης και μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, «Τειρεσία» εισφοροδιαφυγής, νέο Ασφαλιστικό, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, κατάργηση δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών και άλλα παρεμφερή, δημιούργησε τέτοιες εντυπώσεις.

Διεισδύοντας όμως στην ουσία της συνταγής του κ. Καραμανλή νιώθει ο καθείς το έλλειμμα, το κενό, αλλά και την αναποτελεσματικότητά της, όπως και τον απόλυτα επικοινωνιακό χαρακτήρα της.

Κατ΄ αρχήν στοχεύει μόνο στο δημοσιονομικό μέρος της κρίσης, δεν ακουμπά την κρίση της πραγματικής οικονομίας.

Και επιπλέον, όραμα δεν ανέδειξε, μήτε πρόβλεψη και πίστη για ανάπτυξη μετέδωσε ούτε μηχανισμό διεξόδου φανέρωσε.

Η μονομέρειά της επίσης υπήρξε μοναδική. Ουδέν διεκδικείται από εκείνους που παρήγαγαν την κρίση, τίποτε δεν απαιτείται από εκείνους που απήλαυσαν κέρδη και πλούτη τα προγούμενα χρόνια, ούτε καν η δέσμευσή τους για διατήρηση των θέσεων εργασίας και την πληρωμή των αναλογούντων φόρων.

Αλλά και τα μέτρα αυτά καθαυτά δεν μοιάζουν ικανά να προσφέρουν την έξοδο έστω από το δημοσιονομικό σκέλος της κρίσης. Το πάγωμα των μισθών σε καιρούς μεγάλης ύφεσης και σχεδόν μηδενικού πληθωρισμού ελάχιστη εξοικονόμηση θα προσφέρει και μάλλον δεν συνιστά ηρωική πράξη. Με ανοησία μοιάζει παρά με οτιδήποτε άλλο. Οι περικοπές των υπερωριών και των μετακινήσεων εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του γενικού διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, επιβάλλονται αυτοδικαίως σε καιρούς κρίσης. Το πάγωμα των προσλήψεων επίσης. Στην περίπτωση όμως του κ. Καραμανλή φαντάζει και απολύτως υποκριτικό, όταν επί των ημερών του προσελήφθησαν 100.000 νέοι δημόσιοι υπάλληλοι και μέχρι της προκηρύξεως των εκλογών οι προσλήψεις συνεχίζονταν με σφοδρότητα. Οι περικοπές ακόμη στις αμοιβές των αιρετών αρχόντων είναι επίσης υποκριτικές καθώς όλοι γνωρίζουν ότι πριν από ενάμιση χρόνο η νεοδημοκρατική κυβέρνηση τις προσέφερε αφειδώς σε μερικές χιλιάδες αντιδημάρχους. Αλλά και τα τεκμήρια, τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και τα υπόλοιπα ουδείς τον εμπόδισε να τα λάβει τα προηγούμενα χρόνια. Δεν χρειάζονταν εκλογές για να τα επιβάλει.

Τι μεταδίδει λοιπόν; Μόνο φόβο, ανασφάλεια και έναν υποτιθέμενο ηρωισμό. Επί της ουσίας δεν υπηρετεί τη χώρα παρά μόνο τον ίδιο. Για την υστεροφημία του συνετάχθη και μόνο γι΄ αυτήν

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ