Οι περισσότεροι από τους Καναδούς φοιτητές που συμμετείχαν σε έρευνα για το ρατσισμό προτιμούσαν να συνεργαστούν με έναν λευκό που έκανε ρατσιστικά σχόλια παρά με τον μαύρο που τα υπέστη. Φαίνεται ότι στην καθημερινή ζωή η πλέον συνήθης αντίδραση στο ρατσισμό είναι η αδιαφορία.
«Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι η πρόσφατη εκλογή ενός μαύρου [του Μπαράκ Ομπάμα] στη θέση του προέδρου δεν σημαίνει ότι ο ρατσισμός δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα στις ΗΠΑ» σχολίασε ο Κέρι Καβακάμι, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Τορόντο. Η μελέτη του δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Science.
Οι μισοί από τους εθελοντές φοιτητές που συμμετείχαν στο πείραμα, χωρίς να γνωρίζουν ακριβώς περί τίνος επρόκειτο κλήθηκαν να καθίσουν σε μια αίθουσα αναμονής. Μάζί τους περίμεναν δύο ηθοποιοί, ένας μαύρος και ένας λευκός, οι οποίοι υποκρίνονταν ότι ήταν κι αυτοί εθελοντές.
Ο μαύρος ηθοποιός προφασιζόταν μια δικαιολογία για να βγει για λίγο από δωμάτιο, σκουντώντας το πόδι του λευκού ηθοποιού καθώς σηκωνόταν. Σε αυτό το σημείο ο λευκός ηθοποιός είτε δεν αντιδρούσε καθόλου ή έκανε κάποιο ρατσιστικό σχόλιο («Απεχθάνομαι να το κάνουν αυτό οι μαύροι», ή «Αδέξιε νέγρε!».
Όταν το θύμα του σχολίου επέστρεφε μετά από λίγο, ο εθελοντής καλείτο να απαντήσει με ποιον από τους δύο άλλους «εθελοντές», τον μαύρο ή τον λευκό, θα προτιμούσε να συνεργαστεί.
Περιέργως, σχεδόν δύο στους τρεις εθελοντές που είχαν ακούσει το ρατσιστικό σχόλιο προτιμούσαν για εθελοντή τον λευκό ηθοποιό.
Αντίθετα, οι εθελοντές που δεν ήταν οι ίδιοι μάρτυρες του συμβάντος, αλλά είχαν μόνο ακούσει ή διαβάσει για αυτό, διαβεβαίωναν ότι σε καμία περίπτωση δεν θα δέχονταν να συνεργαστούν με άτομα που κάνουν τέτοια ρατσιστικά σχόλια.
Τα αποτελέσματα αυτά, εκτιμούν οι ερευνητές, υποδηλώνουν ότι πολλοί άνθρωποι είτε ενδόμυχα ρατσιστές, είτε ανέχονται τον ρατσισμό επειδή δεν έχουν το θάρρος να τον αντιμετωπίσουν.
«Η αποτυχία του κόσμου να αντιμετωπίσει τα ρατσιστικά σχόλια ή να κάνει κάτι γι' αυτά είναι διαδεδομένη στον πραγματικό κόσμο» εκτιμά σε συνοδευτικό άρθρο σχολιασμού ο Έλιοτ Σμιθ, ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα.
«Οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν άβολα όταν κάποιος κάνει τέτοια σχόλια, σπάνια όμως θα έρθουν σε αντιπαράθεση μαζί του» αναφέρει.
Associated Press
