Ενα μικρό κοριτσάκι 5 ετών και η γιαγιά του 64 ετών,άφησαν σήμερα την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο,όταν παρασύρθηκαν από μικρό φορτηγό στην οδό Λιοσίων μπροστά στον σταθμό του Μετρό.
Και οι δύο περπατούσαν κανονικά στο πεζοδρόμιο,όταν υποχρεώθηκαν να κατέβουν στο οδόστρωμα γιατί το πεζοδρόμιο το είχε καταλάβει σταθμευμένο αυτοκίνητο.
Δεν πρόκειται για ατύχημα αλλά για έγκλημα.Και έγκλημα σημαίνει όταν εκ συνειδήσεως γνωρίζεις ότι μια πράξη σου θα επιφέρει τον θάνατο έστω και με την ποιο μικρή πιθανότητα.
Ετσι ένας οδηγός που παρκάρει και καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο,γνωρίζει ότι υπάρχει πιθανότητα να παρασυρθεί ο πεζός που τον υποχρεώνει να κατέβει από το πεζοδρόμιο στο οδόστρωμα για να προσπεράσει το εμπόδιο και να παρασυρθεί από διερχόμενο αυτοκίνητο που το οδηγεί άλλος ασυνείδητος οδηγός που δίνει όλα τα γκάζια μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή του κέντρου.Χωρίς να του αφήνει την παραμικρή διέξοδο στο πεζοδρόμιο,φοβούμενος προφανώς μήπως και τον τρακάρουν.Πάνω από όλα το αυτοκίνητο.Η περιουσία.Η ζωη των άλλων έπεται σε δεύτερη μοίρα.
Και οι δύο οδηγοί είναι οι εκτελεστές του εγκλήματος που το προξένησαν από την ασυνειδησία τους.
Υπάρχει όμως και ο ηθικος αυτουργός.Και αυτός είναι η Τροχαία που εμμέσως συνέβαλε σε αυτό το έγκλημα με την αδιαφορία της.Αδιαφορία γιατί έχει ρίξει όλο το βάρος της στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και αφήνει ανεξελεγκτες τις υποβαθμισμένες περιοχές.Γιατί αν υπήρχε σε αυτή την περιοχή ο ιδιος έλεγχος και ο ίδιος φόβος που υπάρχει στο σύνταγμα η στην ομόνοια ο ασυνείδητος οδηγός θα είχε τον φόβο και ίσως να μην σταθμευε στο πεζοδρόμιο και ίσως τώρα που μιλάμε το κοριτσάκι και η γιαγιά του να ήταν ζωντανές.
Πριν από 5 ώρες
