Και αυτό παρά τις εξαιρετικά προβεβλημένες κυβερνητικές εξαγγελίες για μία σημαντική παρέμβαση ενίσχυσης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, που ασφυκτιούν από την κρίση.
Οι εξαγγελίες αυτές εύλογα δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες στην ιδιαίτερα ευάλωτη αυτή κατηγορία του επιχειρηματικού μας κόσμου, που αναζητεί εναγωνίως υποστήριξη, ώστε να αντεπεξέλθει στη δραματική συγκυρία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις σε 15 ημέρες υποβλήθηκαν 50.000 σχετικές αιτήσεις. Οι προσδοκίες αυτές μέχρι στιγμής διαψεύδονται με πράγματι σκληρό τρόπο, καθώς οι συμφωνίες δεν φαίνονται υλοποιήσιμες, κάτι που αντανακλάται στην απροθυμία των τραπεζών να προχωρήσουν στις σχετικές χρηματοδοτήσεις, επικαλούμενες σειρά προβλημάτων ουσιαστικών και τυπικών.
Η αφετηρία του σχεδίου και οι προθέσεις ήταν πράγματι καλές. Ομως, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στα δημόσια πράγματα της χώρας, ιδιαίτερα όταν έχουν να κάνουν με τον δημόσιο τομέα, η απόσταση ανάμεσα στις προθέσεις και στο πώς υλοποιούνται, αποδεικνύεται τεράστια ή και αγεφύρωτη.
Το σχέδιο εκ του αποτελέσματος κρίνεται πρόχειρο και χωρίς επαρκή προετοιμασία, καθώς κυριάρχησε η βιασύνη να γίνουν εξαγγελίες στο πλαίσιο της προσπάθειας της κυβέρνησης να παρουσιάσει μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης.
Από την άλλη πλευρά και οι τράπεζες δεν είναι οι πλέον ευέλικτοι συνέταιροι, ιδιαίτερα σε δύσκολες καταστάσεις. Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για ζητήματα χρηματοδοτήσεων σε περιόδους όπου το ρίσκο έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
Τώρα λοιπόν και ενώ οι μικρές επιχειρήσεις αγωνιούν και πληρώνουν το κόστος της προχειρότητας, κυβέρνηση και τράπεζες προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή και να καταλήξουν σε μία νέα υλοποιήσιμη σύμβαση. Ας επιδείξουν τώρα τουλάχιστον την αναγκαία υπευθυνότητα
