Τι θα γίνει επιτέλους με τα αχρησιμοποίητα πλέον containers στην Μάκιστο???
Αφού πλέον δεν χρησιμοποιούνται ας τα αποσύρουν και ας τα δώσουν σε κάποιους άλλους άστεγους που τα έχουν ανάγκη.
Τα γράφω αυτά γιατί μου είναι αδιανόητο να φαντασθώ ότι μετά 14 μήνες από την πυρκαγιά,υπάρχει έστω και ένας μόνιμος κάτοικος που ζεί σε container.Πραγματικά μου είναι αδιανόητο!!!
Σκέφθηκα ότι,εδώ σε εξι μήνες πετάγονται μεγαθήρια.Πως είναι δυνατόν σε 14 μήνες να μην εχουν επισκευασθεί τα σπιτάκια των λιγοστών μόνιμων κατοίκων της Μακίστου?Γιατί,πραγματικά,λιγοστοί είναι οι μόνιμοι κάτοικοι και αυτοί μένουν στα containers.Οι περισσότεροι είναι "παραθεριστές".Εξάλλου η εταιρία που έχει αναλάβει τις επισκευές "το φυσάει" το παραδάκι!
Η μήπως σκέφθηκα λάθος?Δεν είναι έτσι τα πράγματα και ζώ στον κόσμο μου?
Και το άσχημο είναι ότι όσοι εμπιστεύθηκαν την εταιρία για την επισκευή του σπιτιού τους,a priori απέρριψαν την βοήθεια από το κράτος που δινόνταν μέσω του ΤΑΠ για τον σκοπό αυτό,με υπεύθυνη δήλωση.
Ετσι τώρα είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν το πρόγραμμα της εταιρίας ,είτε τους αρέσει είτε όχι.Και όποιος έχει μαχαίρι θα φάει την καλλίτερη φέτα από το πεπόνι.Οποιος δεν έχει θα αρκεσθεί στην πεπονόφλουδα!!!
Αξίζει να διαβάσετε το παρακάτω ρεπορτάζ του "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ" της 7-8-2008:
Το δικό τους γολγοθά ανεβαίνουν οι κάτοικοι του χωριού Μάκιστος στη Ζαχάρω, που θρήνησαν πέρσι επτά συμπατριώτες τους. Το χωριό είχε τις μεγαλύτερες υλικές ζημιές αναλογικά, αφού στην καταστροφική πυρκαγιά κάηκαν -σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Δήμου Ζαχάρως- 73 σπίτια, δύο εκκλησίες, όλα τα ζώα των κατοίκων ενώ καταστράφηκαν ολοσχερώς οι ελιές.
Μέσα στην ατυχία της, όμως, η Μάκιστος στάθηκε τυχερή. Αμέσως μετά τις πυρκαγιές, γνωστός επιχειρηματικός όμιλος ανέλαβε την ανακατασκευή της, πράγμα που έδωσε ελπίδα στους εναπομείναντες κατοίκους. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, άλλοι δηλώνουν ευχαριστημένοι και ευγνώμονες και άλλοι όχι.
Οι τελευταίοι παραπονιούνται για πρόχειρη δουλειά, καταγγέλλοντας επισκευές εκεί που χρειαζόταν ανακατασκευή, αλλά και προτεραιότητα στην αποκατάσταση των σπιτιών μη μόνιμων κατοίκων εις βάρος των μόνιμων, που πέρασαν το χειμώνα σε κοντέινερ… Αδυνατούν, δε, να καταλάβουν γιατί το ελαιοτριβείο του χωριού δεν καταμετρήθηκε ώστε να δοθεί αποζημίωση, αλλά και να ανακατασκευαστεί εις ένδειξιν αποκατάστασης ενός πολιτισμικού στοιχείου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κ. Παναγιώτης Δημόπουλος. Από το διώροφο σπίτι του γλίτωσε μόνο ο πάνω όροφος όταν με την περσινή φωτιά έσκασαν τρεις μπουκάλες υγραερίου που είχε στο ισόγειο… «Μας είπαν ότι θα γινόταν καλύτερο από ό,τι ήτανε. Και τώρα, το ξαναφτιάχνουν με την πλάκα ραγισμένη και την υγρασία να φτάνει στο εσωτερικό του σπιτιού… Αν δεν μπορούν να το φτιάξουν, να μας αφήσουν να πάρουμε την παροχή που δικαιούμαστε από το κράτος, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε τώρα, αφού μας έβαλαν να υπογράψουμε ότι δεν θα πάρουμε χρήματα από άλλον φορέα», σημειώνει, ενώ παράλληλα καταγγέλλει «ρουσφέτια και ψευτοδουλειές» σε πολλές περιπτώσεις.
