Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε το 1776 στο νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα. Γονείς του ήταν ο Αντώνιος Καποδίστριας και η Διαμαντίνα Γονίμου. Σπούδασε ιατρική και νομική στο πανεπιστήμιο της Πάντοβας στην Ιταλία. Το 1796 εργάστηκε ως γιατρός σε νοσοκομείο του νησιού του και λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής, διορίστηκε επικεφαλής στρατιωτικού νοσοκομείου.
Η πρώτη σημαντική διπλωματική νίκη που πέτυχε ήταν η απελευθέρωση του πατέρα του, ο οποίος φυλακίστηκε όταν άλλαξε το καθεστώς στα Ιόνια νησιά. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, οι Γάλλοι αποχώρησαν και σύμφωνα με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης μεταξύ Τούρκων και Ρώσων, τα νησιά αναγνωρίστηκαν ως ημιαυτόνομη πολιτεία υπό την εξουσία των ευγενών ενώ ο Ι. Καποδίστριας διορίστηκε Γραμματέας της Επικρατείας στην Επτανησιακή Γερουσία. Οι δημοκρατικές αλλαγές στις οποίες προχώρησε καθώς επίσης και η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας του κράτους του, εντυπωσίασαν τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων.
Το 1809, μετά από αρκετές επιτυχίες στον πολιτικό στίβο, δέχτηκε την πρόταση του Ρώσου καγκελάριου να υπηρετήσει τον Τσάρο Αλέξανδρο Ά. Από κει και έπειτα, οι επιτυχίες ήταν συνεχείς. Έτσι, αρχικά διορίσθηκε Σύμβουλος του Ρωσικού Κράτους, στη συνέχεια πρεσβευτής και τελικά Υπουργός ενώ το 1817 έγινε επίσημα Ελβετός πολίτης σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822 (διορίστηκε συνυπουργός με τον Καρλ Ρόμπερτ Νέσελροντ (Karl Robert Nesselrode) από τον Τσάρο Αλέξανδρο Ι).
Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του και να εγκατασταθεί στην Ελβετία, όπου έχαιρε ιδιαίτερης εκτιμήσεως για την προσφορά του.
Το 1828 έφτασε στο Ναύπλιο με σκοπό να αναλάβει τη διακυβέρνηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ελλάδας. Το έργο του αφορούσε σε όλους τους τομείς της ζωής. Έτσι, εξουδετέρωσε τους πειρατές που μέχρι τότε δρούσαν ανενόχλητοι στο Αιγαίο, δημιούργησε τακτικό στρατό, ίδρυσε Γεωργική Σχολή στην Τίρυνθα, Εκκλησιαστική Σχολή στον Πόρο, ορφανοτροφείο στην Αίγινα, χορήγησε δάνεια στους νησιώτες για την αγορά καινούργιων πλοίων, ίδρυσε δεκάδες αλληλοδιδακτικά σχολεία, ένα πιστωτικό ίδρυμα και έκοψε νόμισμα που έφερε ως σύμβολο το φοίνικα, το πτηνό που αναγεννιέται από τις στάχτες του. Επίσης, κατάρτισε τον πρώτο οργανισμό λειτουργίας δικαστηρίων με 3μελή πρωτοδικεία και 5 εφετεία.
Η δολοφονία του στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 από την οικογένεια Μαυρομιχάλη έβαλε τέλος στην σπουδαία πολιτική σταδιοδρομία του και στέρησε στη χώρα έναν εξαίρετο πολιτικό
.png)
