-Δικηγόροι. Με το σκεπτικό ότι η πολιτεία ορίζει τις τιμές των δικαστικών παραστάσεων και εγγυάται τη προείσπραξη των σχετικών αμοιβών, ενώ δημιουργούνται και συνθήκες τεχνητής ζήτησης με την υποχρεωτική παράσταση δικηγόρων και την υποχρεωτική οικονομική επιβάρυνση πολλών πράξεων.
-Συμβολαιογράφοι . Και σε αυτή την περίπτωση το κράτος είναι αυτό που ορίζει τον αριθμό των θέσεων τους, ελέγχοντας έτσι και τη προσφορά αλλά και τη ζήτηση των υπηρεσιών τους. Επίσης καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τις αμοιβές τους.
-Φαρμακοποιοί. Τα αρμόδια υπουργεία ελέγχουν τις τιμές αλλά και το περιθώριο κέρδους τους.
-Αρτοποιοί. Στον κλάδο εξακολουθούν να υφίστανται περιορισμοί στην αδειοδότηση .
-Τεχνικά επαγγέλματα (αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, συγκοινωνιολόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, ηλεκτρονικοί μηχανικοί κ.λ.π.). Στα επαγγέλματα αυτά το κράτος ούτε λίγο ούτε πολύ εγγυάται τη καταβολή των αμοιβών τους, αφού δεν εκδίδονται αλλιώς άδειες για κατασκευές.
-Ταξί, φορτηγά και υπεραστικά λεωφορεία. Ο αριθμός αδειών είναι περιορισμένος ενώ παράλληλα τα κόμιστρα καθορίζονται από την πολιτεία.
