Παρατηρούμε τον Καραμανλή όταν μιλάει στην βουλή η σε διάφορες εκδηλώσεις του κόμματος του,να χειρονομεί,να χτυπάει μέχρι λιποθυμίας το χέρι του πανω στο έδρανο,να μειδιά με ένα ειρωνικό χαμόγελο γιατί αισθάνεται υπερήφανος για την "αποφασιστικότητα" του και για τα γκάλοπ που τον αναδεικνύουν τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό.
Αισθάνεται περήφανος για την αποφασιστικότητα του όταν απευθύνεται σε χαμηλοσυνταξιούχους,μισθωτούς και εργαζόμενους με εισοδήματα πείνας λέγοντας ακόμη σήμερα ότι αν χρειασθεί θα πάρει και άλλα μέτρα.
Ετσι με μια μεγάλη δόση άνεσης και αναίδειας.
Σαν να λέει στον μικρό και μεσαίο Ελληνα Πολίτη: Μου είσαι αδιάφορος.
Σε αυτούς τους κακόμοιρους Ελληνες ο Καραμανλής κάνει το λιοντάρι.Και αυτά τα κακόμοιρα ποντίκια θαυμάζουντ ο λιοντάρι.
Ελα όμως που αυτό το λιοντάρι στα μάτια των κατατρεγμένων,γίνεται ποντίκι στα μάτια των περισσότερο ισχυρών.
Και πάνω από όλα γίνεται ποντίκι στα μάτια της Τουρκίας.
Ετσι μας βλέπουν οι Τούρκοι.Ποντίκια.
Γιατί αν μας έβελεπαν λιοντάρια δεν θα έκαναν στο τριημέρο τόσες παραβιάσεις στο Αγαθονήσι,στο Φαρμακονήσι και σήμερα πάνω από τους Φούρνους.
Και ο Καραμανλής αντί να τα βάλει με τους Τούρκους για αυτό το μπαράζ των παραβιάσεων τα έχει βάλει με τους πολίτες της χώρας του,έχοντας μόνιμα το χέρι στην τσέπη τους.
Και το παίζει και τσάμπα μάγκας.
Εχθρός του Καραμανλή δεν είναι οι Τούρκοι (εξάλλου εκανε και κουμπαριά) αλλά ο μικρός και μεσαίος Ελληνας επιχειρηματίας,μισθωτός και συνταξιούχος.
Για αυτόν τον μικρό ελληνα χτυπάει πάνω στο έδρανο το χέρι του ο Καραμανλής.
Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι έχουν ξεσαλώσει.Αλλά για τον Καραμανλή εχθρός δεν είναι ο Τούρκος.Είναι Κουμπάρος.
Εχθρός του είναι ο κάθε Ελληνας που έχει εισόδημα.
\