Εχω αναρτήσει παλαιότερα και άλλη δημοσίευση σχετικά με τον προστάτη του νησιού μας,αλλά με την ευκαιρία της αυριανής του εορτής θεώρησα καλό να αναρτήσω και την ακόλουθη:
Η ζωή του
Γεννήθηκε το 270 μΧ. και έμεινε στην Τριμυθούντα της Κύπρου. Βοσκός ο ίδιος παντρεύτηκε κι απέκτησε μια κόρη την Ειρήνη. Σύντομα όμως, μετά το θάνατο της γυναίκας του και της κόρης του, έγινε κληρικός κι έφτασε στο βαθμό του Αρχιεπισκόπου Τριμυθούντας κυρίως για τον εκπληκτικό Θείο του λόγο, παρά το γεγονός ότι ήταν αμόρφωτος. Η ζωή του ήταν απλή και φτωχή γιατί μοιράζονταν τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. Ο Άγιος Σπυρίδωνας πέθανε σε ηλικία 88 χρονών το 358 μΧ. τις 11 Δεκεμβρίου και κηδεύτηκε στην Τριμυθούντα.
Η παρουσία του στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο:
Στην Α’ Οικουμενική σύνοδο το 314 μΧ. με αφορμή την αίρεση του Αρείου σχετικά με την τρισυπόστατη φύση του Θεού, συμμετέχει και καταπλήσσει όλους, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς του Αρείου με το γνωστό Θαύμα με το κεραμίδι:
Ο Άρειος ένας πολυμαθής Πατέρας της εκκλησίας από την Αλεξάνδρεια κήρυττε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα του θεού και δεν είναι ο υιός του. Τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος κάλεσε την οικουμενική σύνοδο το 328 μΧ. για να εξακριβώσει την αλήθεια. Εκεί ο Άγιος Σπυρίδωνας αν και δεν είχε τις γνώσεις για να αντικρούσει τον Άρειο κατάφερε να αποδείξει την αλήθεια.
Είπε ο Άγιος:
«Η Αγια τριάδα είναι ομοούσιος. Ο Ιησούς Χριστός είναι υιός του Θεού και το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας τριάδας. Μαζί με το άγιο πνεύμα αποτελούν την ομοούσιο και αληθινή Αγια τριάδα, δηλαδή έναν θεό σε τρία πρόσωπα.»
Τότε σήκωσε ένα κομμάτι κεραμίδι που κρατούσε και είπε:
«Όπως αυτό το κεραμίδι αποτελείται από φωτιά, νερό χώμα, όλα μαζί ενωμένα, έτσι και η Αγια τριάδα είναι ενωμένη και αδιαίρετη» Κατόπι κρατώντας το κεραμίδι στο χέρι του είπε:
«Eις το όνομα του πατρός», αμέσως από το κεραμίδι βγήκε φωτιά η οποία πήγε ψηλά, «και του Υιού», τότε από το κεραμίδι βγήκε νερό το οποίο έπεσε στο έδαφος,
«και του αγίου πνεύματος» τότε στο χέρι έμεινε χώμα. Κι είπε πως έτσι κι ο Θεός είναι: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα ενωμένα.
Ύστερα από αυτό το θαύμα ο Αρείος ζήτησε συγνώμη.
Η μεταφορά του ιερού λειψάνου στην Κέρκυρα:
Όταν η Κύπρος κινδύνευσε να καταληφθεί από τους Τούρκους η σωρός του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου έμεινε εκεί μέχρι το 1456. Ένας, Κερκυραϊκής καταγωγής, ο πατήρ Γεώργιος Καλοχαιρέτης πήρε τις σωρούς του Αγίου Σπυρίδωνος και της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας και, κρύβοντάς τα σε δύο καλάθια σκεπασμένα με χόρτο και πάνω σε ένα γαϊδουράκι τα μετέφερε στην Κέρκυρα. Αργότερα δωρίθηκε, από την οικογένεια Βούλγαρη, στην μητρόπολη Κέρκυρας και Παξών (τώρα βρίσκεται στην ομώνυμη εκκλησία). Μυστήριο ήταν επί αιώνες η τύχη του χεριού (δεξιού Βραχίονα) του Αγίου Σπυρίδωνος. Μόλις το 1936 ο Κερκυραίος φοιτητής της ιατρικής στο Μιλάνο της lταλίας ο Νικόλαος Βασιλάς, ανακάλυψε το χέρι σε Ναό αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα στην ιταλική αυτή πόλη και έτσι επέστρεψε (το 1984) στην Κέρκυρα.
Τα θαύματα του Αγίου
Ο Άγιος Σπυρίδων έχει συνδεθεί με την Κέρκυρα με πολλά μικρά και μεγάλα θαύματα.
Ένα από τα γνωστά θαύματα που έκανε ήταν να διώξει την πανούκλα από το νησί μας.
Ένα άλλο γνωστό ήταν με το πλοίο που μετέφερε σιτάρι, (εκείνη την εποχή στην Κέρκυρα υπήρχε λοιμός). Το πλοίο δεν ερχόταν στην Κέρκυρα και το βράδυ όταν ο καπετάνιος πήγε να κοιμηθεί είδε στον ύπνο του τον Άγιο και του είπε να πάει στην Κέρκυρα. Το πρωί ο καπετάνιος ξύπνησε και είπε να αλλάξουν πορεία προς την Κέρκυρα. Και η Κέρκυρα σώθηκε από το λοιμό.
