Φωνάζουν οι Αλμουναίοι και οι παρατρεχάμενοι τους...

Του Κωνσταντίνου Αρτεμ. Σταυρουλάκη
Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Λέγαμε προχθές και τι δε λέγαμε…
Η ασταμάτητη γλωσσοδιάρροια καλά κρατεί…
Πιθανολογήσαμε πως η σχέση Τραπεζών και Κράτους -ίσως- οδεύει σε «έγκλημα ερωτικού πάθους»...
Πράττοντας όμως ορθολογικά θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο «έγκλημα» και όχι στο «ερωτικό πάθος».
Διότι εάν ασχολούμασταν με το «ερωτικό πάθος» θα έπρεπε να λύσουμε προβλήματα όπως π.χ. κατά τη συνεύρεση μεταξύ Κράτους και Τραπεζών ποιος από τους δύο έχει τον ρόλο του αρσενικού και ποιος του θηλυκού... (Και μην παρασυρθείτε που η λέξη Τράπεζα είναι θηλυκού γένους…).
Αν όμως ασχοληθούμε -όπως πρέπει- με το «έγκλημα» θα πρέπει να αναζητήσουμε τη λύση πιο βαθιά… Δηλαδή να ασχοληθούμε με τον ηθικό αυτουργό…
Και ο ηθικός αυτουργός δεν είναι άλλος από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το να ψάχνουμε βαθύτερα αίτια όπως π.χ. ποιος είναι πίσω από την Ε.Ε. καλό θα ήταν να το αποφύγουμε γιατί πιθανότατα να φτάσουμε στο φεγγάρι… Κανένας μας λοιπόν, δεν θα αμφισβητήσει -από οποιαδήποτε πολιτική σκοπιά κι αν το σκεφτεί- πως η ενδυνάμωση του τραπεζικού συστήματος και η εναπόθεση σε αυτό όλων των προοπτικών οικονομικής ανάπτυξης είναι ο βασικός πυλώνας της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Και δεν το λέω ως αρνητής του Ευρωπαϊκού Οράματος… Όχι... όχι... Το αναφέρω διότι απλά είναι εξόφθαλμο…
Όλα στην ενδυνάμωση του Τραπεζικού Συστήματος…
Καλά μου τόπε ο Γεραπετρίτης φίλος: «Κωστάκη... θε να ’ρθει (ή και να ’ρθε) η εποχή της κυριαρχίας του Τραπεζικού Κεφαλαίου πάνω στο Βιομηχανικό…». Του το ’παν -λέει- δύο γνωστοί του πολύ καιρό τώρα, αλλά εμένα καρφάκι δε μου καίγεται γι’ αυτούς. Τον Γεραπετρίτη ξέρω, αυτόν ακούω…
Ο βασιλιάς λοιπόν έπεσε… Ζήτω ο Νέος βασιλιάς…
Καλά βρε παιδιά όλα ωραία...
Κι άμα εμείς δεν θέλουμε αυτόν τον βασιλιά τι στο καλό γίνεται;
Το δικό μας αρχηγό τον τιμωρήσαμε… Ο καημένος ο Καραμανλής τα έκανε κουλουβάχατα και έτσι απλά εμείς αποφασίσαμε να φύγει και έφυγε…
Με αυτούς όμως εκεί ψηλά στα τιμόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης τι γίνεται;
Μόνο γκαντέμης ο Καραμανλής θα την πληρώνει; (Στο τέλος να δεις που θα τον συμπαθήσω…).
Φωνάζουν οι Αλμουναίοι και οι παρατρεχάμενοί του για «Ομαλή διακίνηση του Κεφαλαίου» και εννοούν τελικά «Μεγαλύτερη ισχύς στις Τράπεζες» (βλέπε προηγούμενο άρθρο της Δευτέρας 23 Νοε.)...
Φωνάζουν για «Βελτίωση της Οικονομίας» και εννοούν μέσω περικοπών του Κοινωνικού Κράτους… Μας εξαναγκάζουν και εμείς χεσμένοι κυριολεκτικά τρέχουμε να διορθωθούμε… Και επειδή είμεθα χεσμένοι γλιστράμε και άντε ξανασηκωνόμαστε και τρέχουμε και «ξανά - μανά» τα ίδια…
Όλα ωραία και καλά αλλά εάν εμείς -ο πληθυσμός- δεν θέλουμε τι κάνουμε; Πώς στο καλό μπορούμε να αντιδράσουμε αν διαφωνούμε; Εδώ στο Ελλάντα «ψηφίζουμε» και «ρίχνουμε». Εκεί ψηλά όμως;
Δηλαδή -ας κάνουμε και αστειάκια- εάν στην Ελλάδα ψηφίζουμε πολιτικά κόμματα με κοινωνική πολιτική και έρχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και δρα όχι μόνο αντίθετα αλλά επιβάλλει την πολιτική της αυτή τότε τι στο καλό ψηφίζουμε εδώ;
Τότε τι στο καλό ψηφίζουμε εδώ;
Για πλάκα;