Κανείς ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν πρέπει να μην χάρηκε την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που χώριζε για χρόνια τον υπαρκτό καπιταλισμό από τον ανύπαρκτο σοσιαλισμό, όπως και κάθε τείχος που κόβει σε δύο πόλεις και χώρες, είτε αυτό είναι πραγματικό (με φρουρούς, σκοπιές, συρματοπλέγματα) ή νοητό (με κάθε είδους απαγορεύσεις). Παράλληλα όμως περισσεύει η υποκρισία απο πλευράς των ηγετών του κόσμου που συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα της Γερμανίας για να γιορτάσουν με... ντόμινο και πυροτεχνήματα την πτώση του τείχους. Είναι οι ίδιοι που κατασκεύασαν ή αποδέχονται και ανέχονται...
- Το τείχος της Δυτ. Οχθης που οι Ισραηλινοί έχουν εγκαταστήσει στα κατεχόμενα μήκους 703 χλμ. και ύψους 8 μέτρων, τρείς φορές μεγαλύτερο από αυτό του Βερολίνου.
- Το μήκους 2000 μιλίων τείχος που οι ΗΠΑ κατασκευάζουν στα σύνορα με το Μεξικό για να σταματήσουν την μετανάστευση (αφού για χρόνια δέχονταν τους χιλιάδες Μεξικανούς κερδίζοντας από τα φτηνά μεροκάματα που τους κατέβαλλαν τώρα που γίνονται περισσότεροι θέλουν να τους κρατήσουν μακριά.)
- Την Πράσινη γραμμή της Λευκωσίας προϊόν εισβολής και κατοχής.
- Το μήκους 14 χλμ. τείχος που χωρίζει τις φαβέλες του Ρίο από τις πλούσιες συνοικίες.
Γιατί για κάποιους τα τείχη χωρίζονται σε "κακά" και "καλά"...
ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ
