Ο ένας σπάει καθίσματα κι ο άλλος ψυχές…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αρτεμ. Σταυρουλάκης*

Πάλι μ’ έπιασε ο προβληματισμός μου και τώρα θύμα του ήταν αυτή η υπόθεση με τα αναθεματισμένα τα “Στάζει”…
Για να μην μπερδευτούμε «Στάζει» τα λέω εγώ… Διότι μια που τα λέει ο ένας «Στέϊτζ» και άλλος «Σταάζζζζ» παίρνω το θάρρος βγάζοντας και εγώ ένα όνομα…
«Στάζει» λοιπόν θα τα λέω…
Σκέφτηκα το τρύπιο πιθάρι που στάζει και μου ήρθε ο τίτλος… Τρύπια και η νομοθεσία λέω… Μια χαρά του πάει τ’ όνομα…
Και καλά στο να βρω το όνομα -όπως θα παρατηρήσατε- δεν δυσκολεύθηκα καθόλου...
Στο ποιος όμως έχει δίκιο και ποιος άδικο στην υπόθεση αυτή με τις απολύσεις, εκεί τα είδα σκούρα τα πράγματα… Το σκεφτόμουν από τη μια πλευρά το απέρριπτα από την άλλη… Και η επόμενη σκέψη πάλι έμεινε ξεκρέμαστη…
Παρατηρώντας τους νέους αντίκριζα αρκετούς με δάκρυα στα μάτια, με βλέμμα αβέβαιο για το μέλλον, δημιουργώντας μου έτσι ακόμα περισσότερο την ανάγκη να βρω το γιατί… το ποιος φταίει για αυτό...
Ανάμεσα όμως σε αυτά τα παιδιά υπήρχαν και κάποια όπου εύκολα παρατηρούσες μια σταγόνα ντροπής στο βλέμμα τους. Απόφευγαν να κοιτούν κατάματα… Μάλλον είχαν υποσχεθεί σε πολιτικούς… Μάλλον είχαν υποκύψει αυτοί -ή και οι γονείς τους- στους «γνωστούς - άγνωστους»…
Βέβαια μην νομίζεται ότι οι «γνωστοί - άγνωστοι» είναι αυτοί που τα σπάνε στα γήπεδα ή οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων…
Όχι... Όχι… Προς θεού κάνετε λάθος…
«Γνωστοί – άγνωστοι» είναι και αρκετά πολιτικά πρόσωπα… Διότι δεν μπορώ να το εξηγήσω πως όλοι κατηγορούν αυτούς που κάνουν ρουσφέτια αλλά δεν μπορεί να πιαστεί κανείς για αυτό που κάνει...
Τι διαφορά έχει ο «γνωστός - άγνωστος» των γηπέδων που σπάει καθίσματα μπροστά στα μάτια των ανθρώπων και όμως δεν τον βρίσκει κανείς με τον πολιτικό «γνωστό - άγνωστο» των χώρας μας που σπάει ψυχές μπροστά στα μάτια των ανθρώπων και όμως -ξανά- δεν τον βρίσκει κανείς.
Ο ένας σπάει καθίσματα ο άλλος σπάει ψυχές…
Χμ…
Σα να μου φαίνεται πως βρήκα άκρη στο μυαλό μου ποιος φταίει στην υπόθεση αυτή...
Είπαμε…
Ο ένας σπάει καθίσματα ο άλλος σπάει ψυχές…
Διότι είναι σπάσιμο ψυχής να μάθεις σε έναν νέο ότι θα προκόψει αν έχει γνωστούς. Αν υποκύπτει σε συμφέροντα. Τι θα μάθει μετά και αυτός -αργότερα- στα παιδιά του;
Ναι είμαι σίγουρος πως αυτό είναι σπάσιμο ψυχής…
Είμαι σίγουρος ότι βρήκα ποιος φταίει…

* Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας