Τελικά μάλλον έχουμε κάνει λάθος για τους έλληνες πολιτικούς. Παρά το μεγαλοπρεπές και αλαζονικό ύφος τους, τις πολυπληθείς συνοδείες αστυνομικών και παρατρεχάμενων, τα «κύριε πρόεδρε» και τις κοσμικές προσκλήσεις αποδεικνύεται ότι είναι απλώς φουκαράδες μεροκαματιάρηδες μικροαστοί. Πώς αλλιώς εξηγείται ότι λαδώνονται, παίρνοντας ψυγειοκαταψύκτες, κουζίνες, τηλεοράσεις και ηλεκτρικές αβγουλιέρες; Αυτά ούτε ο φτηνότερος υπάλληλος της Εφορίας ή της Πολεοδομίας δεν τα θεωρεί ικανοποιητικό λάδωμα. Οι υπουργοί μας όμως από ό,τι φαίνεται παίρνουν ό,τι τους δώσεις. Ψυγείο; Φέρ' το. Αβγουλιέρα; Τι να κάνουμε, φέρ' την και αυτή. Τέτοια ξεφτίλα κανείς δεν τη φανταζόταν. Πέρα από την πλάκα βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από τις ηλεκτρικές συσκευές κρύβονται τα εκατομμύρια ευρώ που ομολόγησαν οι γερμανοί υπάλληλοι της Siemens ότι έδωσαν σε έλληνες πολιτικούς και κόμματα και τα οποία οι ελληνικές δικαστικές αρχές και οι αρχηγοί των κομμάτων δεν μπορούν - ποιος ξέρει γιατί άραγε - να εντοπίσουν. Το σκάνδαλο της Siemens πάει άρον άρον για κουκούλωμα, ο Πρωθυπουργός που ενσάρκωσε τις προσδοκίες όλων για κάθαρση της δημόσιας ζωής και εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης έχει αποτύχει παταγωδώς και αδυνατεί να καθαρίσει ακόμη και το στενό περιβάλλον του γύρω από το οποίο περιστρέφονται τελικά όλα τα σκάνδαλα, η αντιπολίτευση έχει το μερίδιό της στη διαφθορά και κάνει την πάπια και εμείς συνειδητοποιούμε πλέον ότι όποιος έλληνας πολίτης ψηφίζει χωρίς να έχει άμεσο προσωπικό συμφέρον από το κόμμα στο οποίο δίνει την ψήφο του είναι προφανώς ηλίθιος. Και καθώς ο πολιτικός κόσμος ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το κουκούλωμα των σκανδάλων δεν υπάρχει κανείς να ασχοληθεί με τα πραγματικά και σοβαρά προβλήματα του πολίτη και κυρίως με το γεγονός ότι αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των νοικοκυριών που βρίσκονται στο όριο της ανέχειας.
Το ζήτημα λοιπόν είναι πώς εμείς οι ηλίθιοι ψηφοφόροι θα αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση και κυρίως το κύμα πληθωρισμού το οποίο περιορίζει σημαντικά την κατανάλωση και δυσκολεύει τη ζωή μας. Ταυτόχρονα με τον πληθωρισμό ανεβαίνουν τα επιτόκια των δανείων, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όποιος έχει στεγαστικό, καταναλωτικό, κάρτες κτλ. θα δυσκολευτεί να πληρώσει τη δόση του. Τα 700 ευρώ του 2007 δεν είναι τα ίδια με τα 700 ευρώ το 2008. Το 2007 επιβίωνες με δυσκολίες, το 2008 δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Ο υπουργός Οικονομίας - που ζητεί από καιρό να αλλάξει πόστο γιατί ξέρει ότι έρχονται τα χειρότερα, αλλά ο Κ. Καραμανλής τον κρατάει σαδιστικά στο υπουργείο - αρχίζει πλέον και δημοσίως να ομολογεί ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν και εγκαταλείπει τα σχέδια ακόμη και για το πολυδιαφημισμένο «ταμείο της φτώχειας». Δεν υπάρχει φράγκο με λίγα λόγια και δεν υπάρχει ούτε καν πρόθεση για να βρεθεί μια λύση που θα βελτιώσει την κατάσταση των ασθενέστερων εισοδηματικά στρωμάτων.
Υπό αυτές τις συνθήκες το μόνο όπλο που έχει ο πολίτης είναι η εκδίκηση. Σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Εκδίκηση σε πολιτικό επίπεδο σημαίνει μαύρισμα στις εκλογές (για τους απλούς ψηφοφόρους - αναγνώστες του «Βήματος» και όχι για τους πιο δυναμικούς οι οποίοι ανερυθρίαστα θα μπορούσαν να αρχίσουν να πετάνε σάπιες ντομάτες και κλούβια αβγά σε διεφθαρμένους πολιτικούς που θα πετυχαίνουν στα νησιά των διακοπών). Το μαύρισμα στις εκλογές είναι η στοιχειώδης άμυνα κάθε πολίτη που έχει πλέον πειστεί ότι εδώ τίποτε δεν στρώνει. Σε οικονομικό επίπεδο η λύση είναι η μείωση της κατανάλωσης και καθημερινό μποϊκοτάζ όλων των ακριβών προϊόντων. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να υποχωρήσουν οι τιμές των προϊόντων είναι να τα στερηθούμε. Η μείωση των πωλήσεων και του κέρδους των επιχειρήσεων θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μείωση των τιμών των προϊόντων τους. Αν οι πολίτες δεν αντισταθούν με αυτούς τους τρόπους, τα πράγματα θα γίνονται διαρκώς χειρότερα.
