Η ακρίβεια θερίζει... Όχι βέβαια όλους του Έλληνες. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Οι καφετέριες είναι άδειες, στα νυχτομάγαζα παίζουν πασιέντζα και στα φαγάδικα βαράνε μύγες. Φυσικά και κάνουμε πλάκα. Γιατί η όλη κατάσταση είναι αστεία (δυστυχώς όχι για όλους μας). Μην πάει ο νου σας σε κάποιο στερητικό σύνδρομο, μην βιαστείτε να συμπεράνετε κάποιο κόμπλεξ. Αλλά για αναρωτηθείτε, τι πάει να πει φτώχια;
Ποιος είναι πραγματικά φτωχός; Αυτός που δεν έχει να φάει; Αυτός που δεν έχει να πάρει γάλα στο παιδί του; Αυτός που δεν έχει να πληρώσει την δόση του σπιτιού του; Αυτός που έχει να φάει ψάρι από τότε που δεν θυμάται ακόμη και ο ίδιος;
Ή μήπως εκείνος που παρακολουθεί ταινίες στην μεγάλη του «πλάσμα»; Εκείνος που φορά το χρυσό ρόλεξ και καπνίζει κοχίμπα; Εκείνος που κυκλοφορεί στα φανάρια με το πολυτελές του τετράτροχο; Ξαναρίξτε μια ματιά στους δρόμους και δείτε τι γίνεται. Κάποτε έβλεπες «πορσικό» και στραβολαίμιαζες λες και έβλεπες την Μόνικα να τρέχει γυμνή από φανάρι σε φανάρι. Γιατί με τα «φεραρικά» τι γίνεται; Και κάπου εκεί απορείς πως είναι δυνατό στην Ελλαδίτσα μας να κυκλοφορούν τόσα πολλά Cayenne (Porsche) και R8 (Audi).
«Είναι νοικιάρικα ή με leasing» λέει ο άλλος, είτε για να δικαιολογήσει την κατάσταση, είτε για να παρηγορήσει την ζήλεια του.
Γιατί ρε μεγάλε τα νοικιάρικα και το leasing δεν θέλει λεφτά; Αλλά έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους. Ένα πρωινό, λοιπόν, πριν από μέρες χτυπά το τηλέφωνο στο γραφείο. «Καλημέρα σας. Έχω το εξής δίλημμα. Σκέπτομαι να αγοράσω το Audi R8 ή το Nissan GTR. Τώρα όμως που ακρίβυνε η βενζίνη μπορείτε να μου πείτε την μέση τυποποιημένη κατανάλωσή τους γιατί δεν την βρίσκω;» Τι’ πες τώρα ρε μεγάλε;
του Τάκη Τρακουσέλλη από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
