Διαβάζω τίτλους εφημερίδων: Κοκτέιλ τρόμου στις αγορές του κόσμου. Πανικόβλητη η φυγή των κεφαλαίων από τις μετοχές - Ευρωρεκόρ ακρίβειας - Ο εφιάλτης του πληθωρισμού πλανάται πάνω από την Ευρώπη - Σκηνές πανικού από την πετρελαϊκή βόμβα - Ποιος θα μας σώσει από τους οικονομικούς εφιάλτες; Ακόμη και οι τηλεοπτικοί σταθμοί, που ως τώρα περιορίζονταν στην ανατίμηση της βενζίνης από τους έλληνες κερδοσκόπους(!) και στην τιμή της ντομάτας, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι συμβαίνει διεθνώς. Ωστόσο, ενώ δικαιολογημένα διεκτραγωδούν το οικονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι, άφησαν ασχολίαστα γεγονότα που αμφισβητούν τη δραματική εικόνα της ακρίβειας, όπως παρουσιάζεται.
Είναι σχεδόν απίστευτη η πληροφορία που προκύπτει από την ειδησεογραφία για την επικείμενη συναυλία της Μαντόνας. Για την ίδια συναυλία στο Αμστερνταμ οι τιμές των εισιτηρίων ορίστηκαν από 59 ως 108 ευρώ, στο Παρίσι από 73 ως 149 ευρώ και στην Αθήνα από 80 ως 250 ευρώ!!!
Οι τιμές των εισιτηρίων είναι γνωστό ότι καθορίζονται από το πόσα είναι διατεθειμένοι ή μπορούν να πληρώσουν οι φιλοθεάμονες. Οι μάνατζερ της πολυσυζητημένης τραγουδίστριας διαπίστωσαν λοιπόν ότι οι Ελληνες, είτε έχουν είτε δεν έχουν λεφτά, προσφέρονται να πληρώσουν τα πιο ακριβά εισιτήρια. Και δεν διαψεύστηκαν: Οι ουρές που σχηματίστηκαν και η εξάντληση ιδίως των πιο ακριβών εισιτηρίων μέσα σε ελάχιστη ώρα απέδειξαν ότι είναι πάρα πολλοί οι Ελληνες που έχουν λεφτά (αλλά παριστάνουν τους φτωχούς καθώς φοροδιαφεύγουν μη δηλώνοντας έσοδα από παραοικονομία και κάθε φύσεως μίζες και δωράκια). Αλλά και αν δεν έχουν, πληρώνουν όσα και να τους ζητήσεις. Εδώ ξημεροβραδιάζονται στα πανάκριβα καφέ Starbucks πληρώνοντας εξωφρενικές τιμές και δεν θα αγόραζαν τα εισιτήρια της Μαντόνας; Σημειώνω ότι η διάσημη αλυσίδα Starbucks έκλεισε πολυάριθμα καταστήματά της στις ΗΠΑ ελλείψει πελατών για τον πανάκριβο καφέ της. Στην Ελλάδα η ίδια φίρμα δεν προλαβαίνει να ανοίγει νέα καταστήματα. Για το εισιτήριο της Μαντόνας μπορεί να πήραν και καταναλωτικό δάνειο. Θα βρουν άλλωστε ενθουσιώδεις συνηγόρους όταν τους βγάζουν οι τράπεζες στο σφυρί το σπίτι ή το αυτοκίνητό τους. Κατά τους τηλεσχολιαστές, φταίει η αναλγησία των τραπεζιτών και όχι η βλακεία των δανειζομένων για να αγοράσουν πανάκριβα τζιπ ή να πάνε για ψώνια στο Λονδίνο ή για να παρακολουθήσουν το Ευρωποδόσφαιρο στη Βιέννη.
Οι τακτικοί αναγνώστες μου έχουν πληροφορηθεί ότι οι φτωχοί στην Ελλάδα είναι πολύ λιγότεροι από όσους αριθμούν οι επίσημες στατιστικές. Συνεπώς το φαινόμενο των ανάρπαστων πανάκριβων εισιτηρίων της Μαντόνας επιβεβαιώνει ότι πολλοί από τους δήθεν φτωχούς έχουν άφθονα άδηλα εισοδήματα. Και όταν εκφράσεις σχετική απορία, εισπράττεις την ελληνικής ευρεσιτεχνίας ρήση: «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση».
Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι όλοι αυτοί που εκστρατεύουν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, και πολύ περισσότερο τις τριήμερες και βάλε διακοπές, με το ΙΧ τους για να πάνε στο εξοχικό τους ή με το ακτοπλοϊκό για να κάνουν ένα μπανάκι σε νησί χρεώνονται στις τράπεζες για αυτό.
Για του λόγου το αληθές, ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία για τις πωλήσεις αυτοκινήτων. Μολονότι οι τιμές τους μειώθηκαν κατά 2,8%, η δαπάνη για εισαγωγές αυτοκινήτων το πεντάμηνο Ιανουαρίου - Μαΐου αυξήθηκε κατά 18% και ας μην αυξήθηκε ο αριθμός των πωληθέντων. Η εξήγηση που διάβασα στο «Βήμα» είναι ότι αυξήθηκε ο μέσος κυβισμός των νέων αυτοκινήτων. Πέρα από τα χιλιάδες θηριώδη τζιποειδή, δεν σπανίζουν πια οι Μπέντλεϊ, Φεράρι, Μαζεράτι, ενώ οι Πόρσε έχουν κατακλύσει τους δρόμους. Το εντεινόμενο κυκλοφοριακό αδιέξοδο το επιβεβαιώνει.
