Πέρασαν 34 χρόνια και θα έλεγε κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών προτιμά να μη θυμάται το παρελθόν. Ισως γιατί δεν ρίχνει τη σκιά του στη δημοκρατική διαδικασία.
Θεωρούμε αυτονόητη τη δημοκρατία. Πέρασε τις παιδικές ασθένειες, τη δύσκολη εφηβεία, ενηλικιώθηκε. Και κάθε χρόνο σβήνει άλλο ένα κεράκι, λίγο βαριεστημένα, από μια απλή υποχρέωση τυπικότητας, μέσα στα κοστούμια εθιμοτυπίας, στην καθιερωμένη δεξίωση στους δροσερούς κήπους του Προεδρικού Μεγάρου.
Υπογράμμιση των συμβολισμών, παρουσίες και απουσίες, βλέμματα προσηλωμένα στα σκαλιά της περίφημης σκάλας, εδέσματα, αμηχανία στο σαλονάκι, πηγαδάκια. Κι ύστερα «γίναμε ωραία φωτογραφία». Μια γιορτή επιτηδευμένη, άτονη. Μια καταγραφή ρουτίνας. Σαν παλιά ελληνική ταινία.
Οπως στην «Αλίκη στο Ναυτικό», όπου στη δεξίωση σε καταπράσινους κήπους, με παρόμοια σαν τα χθεσινά φερ φορζέ σαλονάκια, η πρωταγωνίστρια, για να γλιτώσει από την πλήξη, αναζητά τη φίλη της. «Σοφία... Σοφία».
Κι εμείς διέξοδο στη σοφία αναζητούμε, γιατί οι συνοδοιπόροι της, η πίστη και η ελπίδα, εμφανίζουν τάσεις αναχωρητισμού.
Η χθεσινή γιορτή μπορεί να ήταν μελαγχολική, αλλά ο λόγος του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια ήταν σοφός, άμεσος, ευθύς και διαυγής.
Ο λόγος του, για άλλη μία φορά, ήταν πόλος αισιοδοξίας, αποκούμπι, για τους πολίτες. Και το χρειάζονται, σ' αυτήν την πυρακτωμένη περίοδο, όπου αμφισβητείται ο πυρήνας της ηθικής νομιμοποίησης του δημοκρατικού πολιτεύματος, από τους κραδασμούς των σκανδάλων, και υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και θεσμούς.
Ο Πρόεδρος μάς υπενθύμισε ότι η «απάντηση πρέπει να είναι κατ' αρχήν προσωπική: Ο πολίτης έχει την ευθύνη να απαιτεί καθημερινά, από αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν, ήθος και παραδειγματική συμπεριφορά. Οφείλει να επιλέγει εκείνους που με τη διαδρομή τους στην πολιτική ζωή αποδεικνύουν διάθεση προσφοράς και αξιοπρέπεια».
Ο Πρόεδρος μάς υπενθύμισε ότι δεν αρκεί να παρακολουθούμε με λύπη ή με θυμό, αλλά να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ από την Ναυτεμπορική.
