Ιστορία και θρύλος

ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ,
ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ
ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Χωρίς να τεκμαίρεται κάτι από την ιστορία, χωρίς καμία απόδειξη, ένδειξη ή ίχνος αλήθειας συγκροτούνται από τους λαούς, από τον πανικό της συγκυρίας, από την καλπάζουσα έμπνευση ή επίνοια των λογοτεχνών αφηγήσεις που με τον καιρό λαμβάνουν το κύρος μιας βεβαιότητας.
Θυμίζω έτσι για την ενίσχυση των ισχυρισμών μου.
Από πουθενά δεν συνάγεται πως ο Νεύτων συνέλαβε τον νόμο της βαρύτητας όταν ξαπλωμένος κάτω από μια μηλιά έπεσε ένα μήλο και τον χτύπησε στο μέτωπο.
Από καμία πηγή δεν επιβεβαιώνεται πως ο Γαλιλαίος, αφού υπόγραψε δημόσια τη μετάνοιά του για την ανακάλυψή του ότι η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και κινείται περί τον άξονά της, ψιθύρισε το διαβόητο «και όμως κινείται»!
Η ιστορική επιστήμη στη Βρετανία έχει προ πολλού με διεθνή συνέδρια και πραγματείες θεμελιώσει την άποψη πως ο Βασιλιάς Ριχάρδος Γ΄ ο Πλανταγενέτης υπήρξε πράος, ειρηνικός, φιλοπρόοδος και επωφελής για τον λαό του μονάρχης. Παρ΄ όλ΄ αυτά συνεχίζει να θριαμβεύει στις σκηνές όλου του κόσμου η άποψη που διατύπωσε ο μεγαλοφυής συμπατριώτης του, Σαίξπηρ, ο οποίος στην ομώνυμη τραγωδία του τον παρουσιάζει σαν ένα τερατώδες θηρίο, αιμοσταγή, αιμομίχτη, παιδοκτόνο, αδελφοκτόνο, συζυγοκτόνο, θεομπαίχτη, επίορκο, άρπαγα, ραδιούργο επιβήτορα της εξουσίας.
Το λογοτεχνικό μοντέλο έχει καταγάγει νίκη κατά κράτος εις βάρος της ιστορικής αλήθειας.

Περισσότερα...