Ο Ν.3427/2005 με το άρθρο 1 του οποίου, καθιερώθηκε η υπαγωγή στον ΦΠΑ των νεόδμητων οικοδομών προέβλεπε σαφώς ότι η ένταξη αυτή αφορούσε μόνο τους επαγγελματίες κατασκευαστές οικοδομών. Χαρακτηριστικά η διευκρινιστική εγκύκλιος ΠΟΛ.1064/02.05.2006 ανέφερε ότι οι μη επαγγελματίες κατασκευαστές ακινήτων, που πραγματοποιούν ευκαιριακά παραδόσεις νεόδμητων ακινήτων, έχουν τη δυνατότητα να καταστούν υποκείμενα στο φόρο εφόσον το επιθυμούν. Επίσης τονίζεται ότι σε περίπτωση που οποιοδήποτε πρόσωπο επαναλαμβάνει αυτή τη δραστηριότητα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διενεργεί ευκαιριακά πράξεις του άρθρου 6 οπότε να μπορεί να επιλέγει την υπαγωγή του ή μη στο φόρο, αλλά γίνεται σαφές ότι πρόκειται για συστηματική δραστηριότητα και υποχρεούται να καταστεί υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο και να ενταχθεί στο κανονικό καθεστώς Φ.Π.Α. για τις πράξεις που διενεργεί.
Περαιτέρω με την παραγρ. 1 του άρθρου 21 του Ν. 3610/22-11-07, προστέθηκε περίπτωση δ στην παραγρ. 1 του άρθρου 3 του Κώδικα ΦΠΑ, σύμφωνα με την οποία διευκρινίστηκε ότι θεωρούνται υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα, τόσο η κοινοπραξία που κατασκευάζει ακίνητο με το σύστημα της αντιπαροχής καθώς και η κοινωνία που κατασκευάζει ακίνητο σε οικόπεδο ή αγροτεμάχιο που ανήκει στα μέλη της, για τις παραδόσεις και αυτοπαραδόσεις που διενεργούνται από τα μέλη τους, σύμφωνα με τα άρθρα 6 και 7 του ιδίου Κώδικα. Ωστόσο στην εγκύκλιο 1043/22.02.2008, την οποία επικαλείστε, διευκρινίζεται ότι η διάταξη αυτή καταλαμβάνει μόνο την κοινωνία που κατασκευάζει ακίνητο με σκοπό την άσκηση επιχείρησης εκμεταλλευόμενη το κοινό οικόπεδο, ενώ αντίθετα στις περιπτώσεις που πρόκειται για κατασκευή ακινήτου από κοινωνία ως ευκαιριακή πράξη, αυτονόητο είναι ότι δεν υπάρχουν οι παραπάνω υποχρεώσεις, και οι παραδόσεις των ιδιοκτησιών δεν υπάγονται στο ΦΠΑ καθώς διενεργούνται από μη υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, εκτός εάν από τους κοινωνούς είναι επιθυμητή η υπαγωγή στο ΦΠΑ σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπ. γ΄ της παραγ. 1 του άρθρου 3 του Κωδ. ΦΠΑ.
Δεδομένου ότι στην περίπτωση της κοινωνίας, δεν μπορεί να ισχύσει ως κριτήριο χαρακτηρισμού της δραστηριότητάς της ως επιχείρησης, η επαναλαμβανόμενη πράξη, αφού εξ’ αντικειμένου αυτή δεν υπάρχει. Γενικά δε, λόγω της αδυναμίας ύπαρξης αντικειμενικών κριτηρίων, προκειμένου να χαρακτηριστεί η δραστηριότητα ως ευκαιριακή ή όχι, θεωρούμε ότι ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. έχει τη δυνατότητα με βάση τα πραγματικά περιστατικά να κρίνει εάν η δραστηριότητα αυτή συνιστά επιχείρηση υπαγόμενη στο φόρο ή ευκαιριακή δραστηριότητα.
Εάν για παράδειγμα οι φορολογούμενοι ασχολούνται ο καθένας μεμονωμένα με την κατασκευή οικοδομών και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται να εκμεταλλευθούν από κοινού την οικοδομή που ανεγείρουν επί του κοινού οικοπέδου, τότε σαφώς η δραστηριότητα αυτή συνιστά επιχείρηση που θα υπαχθεί στο φόρο. Εάν αντίθετα δεν ασχολούνται με την ανέγερση οικοδομών, αλλά ανεγείρουν μία πολυκατοικία η οποία κατά ένα μέρος τουλάχιστον θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη στεγαστικών τους αναγκών κλπ., θεωρούμε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπαγωγής τους στο φόρο.
ΠΕΡ.ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
ΠΕΡ.ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ
